Başbakan üç gün önce Diyarbakır’da konuştu: “Türk ve Kürt kardeşler birlikte Kudüs’ün, Şam’ın özgürlüğü için çalışacaklar. Çözüm sürecini hiç aksamayan bir mekanizma çerçevesine oturttuk. Yeni Türkiye için tekrar yola çıkmışken 6-7 Ekim olaylarını çıkardılar. Kobani için çıkmadı o olaylar. Kobani’ye buradan selam ediyorum. Kobani’deki her kardeşimin alnından öpüyorum. Kobani bize tarihin emanetidir.” (25.01.2015)
Güzel söylemiş, öyle değil mi?
Oysa Cumhurbaşkanı’nın LatinAmerika Ülkeleri Müslüman Dini Liderler Zirvesi kapanış toplantısında yaptığı konuşma hâlâ kulaklarımızda: “Sınırımızda Kobani diye bir vilayet var. (…) Fransa Başkanı’na sordum. Halep mi, Kobani mi? Dedi ki tabii Halep. (…) Neden Halep’i değil de Kobani’yi konuşuyoruz. Hesaplar başka. Sinsice planlar yapılıyor. Kobani için dünyayı ayağa kaldıranlar Halep için kılını kıpırdatmıyor.” (15.11.2014)
***
Cumhurbaşkanı nedenini bilmiyor gibi konuşuyordu. Kobani için dünyayı ayağa kaldırmamızdan daha doğal ne olabilirdi?
Türk mü yoksa Kürt mü, fark eder miydi, orada yaşayan, IŞİD teröristleri tarafından zulüm gören, katledilen, tecavüze uğrayan, kaçırılan, evleri yakılıp yıkılan, malları mülkleri ellerinden alınan, göçe zorlanan Kobani halkı bizim yurttaşlarımızın akrabalarıydı, yakınlarıydı. Bu vahşet karşısında sessiz mi kalacaktık? Bizden beklenen bu muydu?
Cumhurbaşkanı da, Başbakan da Kürtler IŞİD teröristlerine karşı zafer kazanır da sınırımızın yanı başında özerk bir Kürt yönetimi oluşur korkusuyla gelen mültecileri kabul dışında ellerini kollarını kıpırdatmadılar. Ta ki ABD’nin zorlamasıyla Kuzey Irak’tan gelen peşmergelere bir geçiş koridoru açana kadar.
Şimdiyse hesap döndü. Kobani Kürtleri canlarını dişlerine takarak, hayatlarını ortaya koyarak gerçekleştirdikleri zafer direnişiyle IŞİD’i topraklarından sürmeyi başardılar.
Beklenen olmayınca Başbakan’ın da ağzı değişiverdi. Şimdi, “Kobani’ye buradan selam” ediyor. “Kobani’deki her kardeşinin alnından öpüyor.” Çevir kazı yanmasın yani! Sonra ekliyor, “Kobani bize tarihin emanetidir” diyor.
Şimdi Cumhurbaşkanı’nı bekliyoruz. Kim bilir o neler söyleyecek de gözlerimiz yaşaracak…
***
İkinci güzel haber Yunanistan’dan geldi. 40 yıllık aradan sonra “radikal sol”, “sosyalist” bir oluşum iktidara geçti. Bu başarı dikkatli bir analiz gerektiriyor. Şimdilik SYRİZA ve lideri Çipras’ın kişiliğinde Yunan yoldaşlarımı kutlamakla yetiniyorum.
