90 dakika boyunca kazanmanın ötesinde, insan üstü bir mücadele vardı sahada... Çoktandır görmediğimiz güzel bir derbi oynandı. Her iki takım da kazanmak için bütün gücü ile gol aradı. UEFA’nın cezalandırdığı iki güzide kulübümüz belki de isyan ve tepkilerini bütün güçlerini ortaya koyarak göstermeye çalıştılar. İlk yarım saatte 10 kişi kalan F.Bahçe, özellikle ikinci yarıda baskın oynayan ve pozisyona giren taraftı. Atılan gollerin hepsi hazırlanış ve teknik yönden çok kaliteliydi. Rakip defansların arkasına atılan ara pasları ve çabuk oyun izleyicilere büyük zevk verdi. Olcay’ın attığı gol mükemmeldi. Oyunda ne ararsanız güzeldi, kırmızı kartlar bile...
Beşiktaş, ikinci yarıda orta alanın en güçlü oyuncusu Veli’nin çıkmasıyla büyük sıkıntı yaşarken; Necip’in kısa sürede kırmızı kart görmesi Siyah - Beyazlı takım adına büyük bir kayıp oldu. Oyunun ilk yarısında konuşulacak adam Almeida olabilir ancak ikinci yarıda Beşiktaş’ın defansa yaslanması, sayısız faul yapması, F.Bahçe’nin Kuyt ve Sow hareketliliğine çare bulamaması Tolga’yı maçın yıldızı yaptı. F.Bahçe’nin ‘koşan takım’ anlamında Beşiktaş’tan güçlü olduğunu, hatta 10 kişi kalmasına rağmen eksiklik yaşamaması ve kazanmak için tüm riskleri göze alarak oynaması Ersun Yanal’ın başarısı sayılabilir. Ancak bu başarıda Beşiktaş’ın ilk yarıda gösterdiği performans, orta alandaki kontrol ve dikkatin yerini paniğe bırakması da etkiliydi.
Agresif bir mücadele veren Mehmet Topal, Alper, Kuyt, Sow ve Caner’in maçı bırakmama istekleri 90 dakikaya büyük heyecan kattı. Cüneyt Çakır dışında herhangi bir hakem bu maçı yönetemeyebilirdi. Kritik pozisyonları gözden kaçırmayan Çakır, bir kaç pozisyon dışında oyuna hakimdi. Beşiktaş büyük bir istekle oynamasına rağmen Tolga sayesinde ayakta kaldı diyebiliriz. Bir çift sözümüz de Fernandes’e: O sahada vardı, ama oyuna katkısı hiç yoktu ve arkadaşları savaşırken kendisi sahada yürüyordu! Necip ise dün akşam yediği kırmızı kartla Beşiktaş’ın ilk 11 oyuncusu olamayacağını gösterdi.