F.Bahçe, taraftarı önünde prestijini, Trabzonspor’u yakalama, ezeli rakibi Beşiktaş’ı yenme umuduyla oynadı derbiyi. Farklı bir orta alan kurgusuyla mücadele eden Sarı-Lacivertli takımda goller erken geldi. 12. dakikada Larin’in eline çarpan topun penaltı olduğunu düşünen Fırat Aydınus, penaltıyı verdi ve F.Bahçe Mesut Özil’in golü ile öne geçti. Oysa 3. dakikada Ghezzal’ın frikiği direkten dışarı gitmişti. Bir ara Mesut’un penaltısı ve Berisha ile öne geçen F.Bahçe’nin kazanacağını düşünsek de sahada unutulan Josef ofansif çıkışları ile iki gol atarak Beşiktaş’ı kurtardı. Gecenin golcüsü, sessiz, işini iyi yapan oydu! 

Önceki yıllarda şampiyonluk için derbi heyecanı ile maça gidenler bu kez bu anlamdan uzak rekabet adına Saracoğlu’nda olsalar da izleyenlerin heyecanına ayak uyduramadılar. Kaliteden yoksun bir derbi izleyenler umutlarını bir başka bahara taşırken gençlerin zorunlu olduğu dönüşümün ayak seslerini de oynanan oyunda gördüler. Bu uzun yıllardan bu yana en fakir derbi idi ve sahada sadece iki büyük takımın formaları vardı. Ama biraz pahalı gibi görünse de ucuzlamış güzellikten yoksundular. Onlar ermiş muradına biz gidelim futbol aramaya! Sahada yine de mücadele eden futbolculardan umut kesmedik ama onların hareketsizliği ve donukluğunun geçmişteki derbilerden ders alacak kültür ve yeniliğe ihtiyacı olduğunu gördük. Stattan ayrılırken “İnşallah bir başka derbide daha az gol olsa da heyecan ve güzellik yaşarız” umuduyla “Artık futbolun aynasına iyi bakmalıyız” dedim kendi kendime.