Acemi boksörün, rakibi yaman çıkmış sağ sol birbiri ardından gelen yumruklarla ringi dar ediyor, bizimki düştü düşecek gonk imdadına yetişiyor, zar zor köşesine gidiyor, suvanyör bir yandan yüzünü gözünü silerken bir yandan da moral veriyor:

-Aferin oğlum, herifi perişan ettin, iki tane daha patlat, devir artık!

-Sahiden dövüyor muyum abi?

-Görmüyor musun baksana ayakta duracak hali kalmadı.

-Öyleyse abi, ringde bir başkası daha var, o pezevenk de beni fena dövüyor...

AKP’nin tuhaf seçim kampanyası aklıma şaşkın boksörü getirdi. Kıyma 300 lirayı geçmiş, pirzola 500’e merdiven dayamış, halk çaresiz, halk aç açık, işsiz, deprem felaketinin üstünden 2.5 ay geçmiş depremzedelerin tuvalet ihtiyacı bile giderilememiş, halk fena halde dayak yiyor. Ama bunlara aldırmayıp alay edercesine pırıl pırıl Togg’larla keyif süren, üzerine helikopter ve drone inen devasa savaş gemileriyle gururlanan müreffeh Türkiye propagandası yapan AKP’nin beyin takımına inanacak öyle mi?

***

Halk sille üstüne sille yiyor. Her şey herkesin gözünün önünde oluyor, kimsenin kılı kıpırdamıyor. Devletin en eski kurumlarından biri olan, her afette insanların hemen aklına gelen Kızılay, kârhane olmuş; afetzedelere yardım için gönderilmiş, çadırları, yiyecekleri satıyor ve Anadolu’nun en ücra kahvelerinde bu iğrenç ticaretin öyküleri anlatılıyor; hırsızlıklar, yüzsüzlükler dillendiriliyor. Halk bir zamanların güven simgesi Kızılay’a yolsuzluklarından, kokuşmuşluğundan dolayı güvenmediği için kan bağışında bulunmuyor ama AKP’nin yönetici kadrosu Kızılay Genel Müdürü Kınık’ın istifasını istemiyor. Kimse Kınık’a dokunamıyor.

Birilerinin bir bildiği bir güvendiği var ama ne? Kınık dokunulmaz saltanatını sürdürüyor.

Banknot matbaası harıl harıl çalışıyor, yeni 200 liralıkları basmaya kâğıt yetişmiyor.

200 liralık banknotlar altı ay önce 20 liranın yaptığı işi yapamıyor. Merkez Bankası Tahtakale’den çuval çuval dolar alıp kuru baskılıyor. Maşallah herkesin keyfi yerinde, kimse bir şeyden korkmuyor. Kınık’ın Kızılay’ın başında saltanatına dokunulmadığına göre de iktidar, halkın kendini cezalandıracağını da düşünmüyor, korkmuyor. 

Oysa ben çok korkuyorum. Her şeyden çok da 15 Mayıs’tan korkuyorum. Doların artık baskılanamaz olmasıyla enflasyonun denetimden çıkmasından, bugünü aratan tempoya ulaşmasından, tarımdaki verimsizlik de eklenince temel gıda maddeleri kıtlığının yaşanmasından, dükkânların yağmalanmasından, şimdiye dek yaşanmamış olayların yaşanmasından korkuyorum.

Muhalefet, iktidarın el değiştirmesiyle 15 Mayıs’tan itibaren her şeyin daha güzel olacağını söylüyor, güzel, dayanışan, üreten, özgürce konuşan, ekmeğini kardeşçe paylaşan bir Türkiye ümidini aşılayarak topluma iyimserlik yaymaya çalışıyor, vaatler kervanına o da katılıyor.

***

Bunca üretimsizlik, bunca talan, bunca yağma, bunca yolsuzluk, bunca israftan Hazine’si tamtakır olmuş devletin imkânlarıyla, salt iyi niyetli ve demokrat bir yönetimin getireceği ferahlama sayesinde her şeyin çözüleceği umudunu aşılayan muhalefet şeamet tellallığı yapsın demiyoruz ama acı gerçekleri kabul etsin, güçlükleri gördüğünü belirtsin, seçimi kazandığı takdirde, Emre Kongar’ın belirttiği karanlıktan alacakaranlığa geçişin ne olduğunu, nelerin değişeceğini açık açık anlatsın, içinde bulunduğumuz güçlükleri ve bizi bekleyen güç günleri anlatmaktan çekinmesin, salt vaatlerde bulunan politikacılar topluluğu olmadığını halka açıklasın diyoruz.

Türkiye şu anda çok büyük tehditlerle karşı karşıya, bunların en büyüklerinden biri de iktidarıyla muhalefetiyle, hepsinin birbirlerinin aynı olduğu kanısının yaygınlaşacağı, sonunda bütün politikacıların kötü görüleceği politika düşmanlığıdır.