Sevgili,

Türkiye’de futbol ile ilgilenenlerin bir bölümü için dün önemli bir gündü.

Her Fenerbahçeli ve Galatasaraylı için, Galatasaray-Fener maçı günü önemlidir.

Galatasaray-Fener rekabetine artık soğukkanlı baktığımı sanıyorum.

Gerçekten öyle mi, değil mi, onu da bilmiyorum.

“Ben kesinlikle fanatik değilim” diye direnen öylesine çok fanatik gördüm ki. Galatasaraylılığım, ki sonradan olmayım, belirli ve makul bir nedene dayanıyor, tıpkı bir zamanlar Fenerbahçeliliğimin dayandığı gibi...

Kadıköy doğumluyum ve o zamanlar bütün Kadıköylüler Fenerli olurdu, ben de Fenerliydim. Sonra 7 yaşında yatılı olarak Galatasaray’a yazıldım. O zaman da Galatasaraylı oldum. Her iki taraftarlık da aynı mantığın ürünüydü. Kadıköylü idim, bizim semtin takımı Fener’di, ben de Fenerli olmuştum. Sonra Galatasaray Lisesi’ne yazıldım. Okulun eski öğrencilerinin kurduğu takımdı Galatasaray, ben de Cimbomlu oluverdim.

***

Ama her zaman herkes için bu kadar mantıklı açıklaması yok, taraftarlığın.

Bu konuda en ilginç örnek, dostum merhum Ali Ulvi’ninkidir.

Bir gün Ali Sami Yen Stadı’nda, maç izlerken anlattı nasıl Galatasaraylı olduğunu.

Çocukken, sokakta oynarken, bir arkadaşı sormuş:

- Galatasaraylı mısın yoksa Fenerli mi?..

- Bilmem ki!- Bilmem olmaz, ya Galatasaraylısındır ya da Fenerli.

Şöyle devam etti Ali Ulvi:

- O sırada sokakları aydınlatan kırık dökük bir fenerin yanında duruyoruz, baktım Fener böyle bir şey herhalde diye düşündüm ve arkadaşıma dönüp, “Ben Fenerli değil, ötekindenim, yani Galatasaraylıyım” dedim. Öyle oldu.

Böylesine nedenle Fenerli veya Galatasaraylı olunur, ama sonra iş ciddiye biner, bu yüzden, kavgalar dargınlıklar olur, bu nedenle çok feleğini şaşıran görmüşümdür.

Yıllar önce birinin bir yazısını okumuştum. Siyasi fikirlerimi değiştiririm, vatanımı, eşimi değiştiririm, ama takımımı değiştirmem diyordu.

Bu mantığa hiç mi hiç akıl erdiremediğimi söylemeliyim.

Bir futbol takımı, nihayet futbol keyfidir, yaşam sevincidir, başka bir şey değil.

***

Bunları yazmamın nedeni, canımı sıkan bir olayla ilgili görüşümü anlatmak isteği.

Biliyorsun, başta Aziz Yıldırım olmak üzere, bir kısım yönetici şike iddiasıyla içeri alındılar, bir kısmı bırakıldı, bir kısmı hâlâ içeride, davaları tutuklu olarak sürüyor.

Ne yazık ki, bu olay da kimileri tarafından fanatik bir taraftar tavrıyla ele alındı ve Galatasaray-Fenerbahçe karşıtlığına dönüştürüldü.

Hem ayıp, hem de zaten ortak yaşam için büyük bir tehdit oluşturan bölünmüşlük uçurumunun eşiğine gelmiş olan bir toplum için son derecede tehlikeli bir tutum.

İçinde bulunduğumuz şu aşamada, kanıtlanmış herhangi bir şey olmadan, kimsenin şike yaptığını iddia etmek mümkün değil.

Şu anda, kimse çıkıp da Aziz Yıldırım’a şikeci diyemez. Kaldı ki Fenerbahçe, koskoca tarihi ile şikeci diye itham edilemez. Ortada bir şike olduğu takdirde bile bu bir takıma mal edilemez.

Bu durumda hiçbir Galatasaraylı çıkıp da “Fener şikeci” diyemez.

Bunu karşılık, bu şike iddiaları karşısında, Fenerliler de “Galatasaray kendine baksın, onlarda ne şikeler var!” diyerek savunma yapamaz, böyle savunma olmaz.

Diyeceğim o ki, Galatasaray-Fener rekabetini şike ayıbına alet etmeyelim.

Yazıyı burada kesiyorum Sevgili.

İnşallah her zaman iyi olan, yani Galatasaray kazanır.

Görüyorsun, ben fanatik değilim, “İyi olan” diyorum.