“Yaş 35, yolun yarısı eder” demiş Cahit Sıtkı Tarancı, yıllarca önce Beylerbeyi’nden Ortaköy’e bakarken...
Ve iki kıtayı tek solukta buluşturan İstanbul; namı diğer Avrasya Maratonu, şairin dediği gibi 35. yılını kutladı dün. Yolun yarısını geçip yeni bir yaşa daha ‘merhaba’ diyordu iki kıtayı buluşturan kentin artık klasikleşen koşusu..
Üstelik yaşgünü pastasının üzerinde 200 bin mum vardı bu kez...
Evet, rekora imza atıyordu dün 35. Vodafone İstanbul Maratonu... Kimi koşarak kimi yürüyüş temposunda, kimi tekerlekli sandalyesi, kimi koltuk değneğiyle katılım rekorunun ‘şanslı’ bireyleri oluyordu.
Yarışın sponsoru iletişim devi Vodafone’un ‘koşuyorsak bir sebebi var’ reklamlarındaki gibi herkesin bir gerekçesi vardı
Maratoncularla sayıları 20 bine yaklaşan profesyonel atletlerin hedefi ‘neredeyse bir ev parası’ tutarındaki ‘ödüldü’; kimileri sosyal sorumluluk projelerine ‘koşarak’ destek olmak için düşmüştü yollara, kimi ‘trafiksiz’ köprü nasıl oluyormuş diye almıştı soluğu Asya’yla Avrupa’yı birbirine bağlayan inci gerdanlıkta.
İşin ilginç yanı, bu kez göğüs numarası olanlar kadar olmayanlar da ilgi göstermişlerdi ‘pazar güneşi’ni görünce maratona. Ne bariyer engellemişti yurttaşı ‘halk’ konuşusundan, ne uyarılar...
Sabah saat 09.00 civarlarında peş peşe verilen startlar sonrası profesyonel atletlerin alıp başını gitmesi, köprüyü vatandaşın kullanımına bırakacaktı.
İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Kadir Topbaş’ın Altunizade’deki ‘başlangıç’ işareti sonrası 170-180 bin kişi koşar adım tuttu Avrupa’nın yolunu. Ve galiba saat 10.00’u geçtikten sonra artık ‘ihtiyarlayan’ köprü bacakları ‘tir-tir’ titremeye başladı; resmen sallanıyorduk denizin üstünde.
Start noktasından grup grup yapılan çıkışlara karşın kalabalığın ne önü gözüktü ne arkası; resmi rakam 180 bin dense de iki kıtayı arşınlayanların sayısı rahat 200 bin kişi vardı ve bariyerlerin arasından adeta insan seli akıyordu. Gözlerine inanamayan Vodafone Türkiye İcra Kurulu Başkan Yardımcısı Frank Krause Başkan Gökhan Öğüt’e, “rekor” diye sarılırken Spor AŞ Genel Müdürü Alpaslan Baki Ertekin de gece yarısından itibaren çalışan personelini kutluyordu; ki sonradan sayılarını öğrendik toplam 9 bin kişiymiş; yani her 20 kişiye bir görevli...
Dedik ya kâh koştuk, kâh yürüdük diye; köprüde yine bildik manzaralara da tanıklık ettik halk yürüyüşünde. Termostaki çaylar, portatif kahvaltı sofraları, fotoğraf çekenler, oturanlar, halay çekenler... Kimse de karışmıyordu, gönlünce eğlenenlere.
Beşiktaş sapağındaki Vodafone eğlence noktasından yapılan müzik yayını, köprü çıkışı yokuş yukarı koşanların temposuna tempo katacaktı.
Elbette maratonun olmazsa olmazı siyasi sloganlar da kendini gösterecekti. Kadir Topbaş’ın konuşması sırasında arka bölümdeki bir grubun, “Her yer Taksim, her yer direniş” sloganı atması, AKP Gençlik Teşkilatı’nın ‘Mursi-Mısır pankartı açması’ maraton gününün politik görütntüleriydi.
Ve elbette kızlı-erkekli yürüyenler, köprünün tam ortasında kız arkadaşının yanağına masumca öpücük konduranlar...
Maratonun olmazsa olmazlarından ‘hengâme’ de yok değildi. Yine de halk koşusunun bitiş noktası Dolmabahçe’deki orkestranın çaldığı müzikler yorgunluk atmak isteyenlere ilaç gibi geldi. Göğüs numaralarını kaşelettirip madalyayı garanti altına almak için kuyruk bekleyenler, araçlarıyla trafiğin göbeğinde kalıp ‘Nereden çıktı bu maraton?’ diyenler de işin cabasıydı.
Evet, bir maraton günü daha böyle geçti. 20 bini profesyonel, 165 bini kayıtlı, toplam 200 bin kişi; onca emek ve rekor; işte altın kategoride koşulan Vodafone İstanbul Maratonu’nun 35. yaş; ‘yolun yarısı’ özeti...