Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün mirasıydı yat yarışçılığı 1920’li yıllarda modernleşme çabasındaki Türkiye’ye. Yıllar yılı Türk insanı da ‘Ata yadigârı’ bu spora sahip çıktı; hatta sporun ötesinde sosyal bir ihtiyaç olarak gördü.

Ve Türkiye Cumhuriyeti sınırları içindeki at yarışçılığını organize etmek üzere de 1950’de Türkiye Jokey Kulübü kuruldu.

Adı üzerinde ‘Jokey’lerin Kulübü, yönetecek, yönlendirecekti bu sporu.

Aradan yıllar geçti. Ankara, İstanbul, İzmir derken Adana, Şanlıurfa, Diyarbakır, Elazığ’da hipodromlar kuruldu, İngiliz ve Arap atı yetiştiriciliğinde Türkiye hatrı sayılır ülkeler arasına girdi.

Gün geldi, Türk jokeyler uluslararası arenada at koşturdu, madalya, kupa kazandı. Gün geldi, TJK etrafında dönen ‘ekonomi’ bacasız bir sanayiye dönüştü, yurt savunmasından, olimpiyatlara, çocuk esirgeme kurumlarından, kanserle mücadele derneklerine kadar onlarca kurula hayat verdi jokey-at sahibi-antrenör-seyis-bayi-yarışsever 6’lısı.

Ve elbette TJK de her geçen gün büyüdü. Son rakamlara baktım, 2.5 milyar liralık (eski para ile 2.5 katrilyon) bir para dönüyor hipodrom civarında. Yalan olmasın, 120 bin kişinin de karnı doyuyor. En az 25-30 bin kişi evine ekmek götürüyor, milyonlarca yurttaş, hem heyecan hem de tahminle gelecek ‘irili ufaklı’ ikramiyenin peşinde. Bu organizasyon da TJK’nin omuzlarında. TJK bir dernek. 2 yılda bir genel kurulu yapılıyor ve 110 civarında üyesi var.

Ve bu 110 kişinin içinde ne yazıktır ki bir tane ‘ilaç için’ jokey yok. En son rahmetli Ekrem Kurt üyeymiş o da hayata veda etmiş yıllarca önce.

Yani kulübün adı ‘Türkiye Jokey Kulübü’ ama bu yapılanmanın içinde at yarışçılığının asıl sahipleri, emeğini, terini akıtan jokeylerden tek temsilci bulunmuyor.

Oysa, dernekler yasasının teammülüdür; o branşın asıl sahipleri ‘olağan’, ‘doğal’ üyesidirler bu kurumların.

Bu bağlamda, ünleri Türkiye’yi aşıp yarışçılığı, işi artık yaşam biçimli olarak gören Halis Karataş’lara, Selim Kaya’lara büyük haksızlık yapılıyor desek yalan söylemiş olmayız. Oysa onlar olmasa inanın kimse bu sporu bu denli sahiplenmez. Çünkü onlar halkın gözünde birer kahraman.

Düşünün, Dubai’de, İngiltere’de, orada burada madalya kazan, gençlerin ‘idolü’ ol, almadık kupa bırakma sonra TJK’ye bırakın üye olmayı, ‘üyelik teklifi’ bile yapılmasın...

Araştırdım, kimdir bu TJK üyeleri? Çoğunluğu birbirinden değerli at sahibi beyefendiler... Ama haraları olan, hatta 700-800 safkanı bulunan bazı at sevdalıları da tıpkı Karataş ve Kaya gibi giremiyormuş kulüp çatısı altına. Ancak kupa kazandıklarında kabul ediliyorlarmış ‘üst’ kata.

Elbette kurumların tüzüklerine saygılıyız, teamül ve kurallar da o çatıları ayakta tutan temel unsur. Ama adında ‘Jokey’ ifadesi bulunan bir kulübün ‘bir tek’ jokey üyesi yok ise benim de diyecek en ufak lafım yok.

Sadece TJK adına sizlerden özür dileyebilirim Halis kardeş, Selim kardeş...

Ki sizleri yakından tanıyoruz. Biriniz deli gibi at sevdalısısınız, boş vakitlerinizde gider yeni doğan tayları izlersiniz. Diğeriniz bir uçak pilotu ciddiyetinde kendinizi yarışa hazırlarsınız ama TJK’de kabul görmezsiniz! Yazık!

\n\n