MANCHESTER - Oynuyorsun, rakibi bozuyorsun, topa ortak oranda sahip oluyorsun, şutun onlardan fazla, kısaca gol için çok şey yapıyorsun ama o daha ısırmaya başlayamadan yediğin gol elini kolunu bağlıyor. Sonra, üstüne bir de Umut’a yapılan faul penaltıydı, değildi tartışırken Manchester kolayını kazanıyor. Muslera, Nani’ye ‘nanik’ yapıyor. Hala gol yok. Direkleri dövüyorlar yine gol yok. Oyuna Emre giriyor, Burak’a güzel pas, şut kaleciden dönüyor. Sonra yine Emre vuruyor yine şu lanet gol yok. Yazık ya, Fatih Hocanın dediği kadar varmış. Keşke ilk maç bu olmasaymış. Braga veya Cluj olsaymış.

Umut sakatlanıp Elmander girince işin şekli de değişti. Hava toplarını indiren G.Saray Selçuk ve Melo yanında Hamit ile rakip orta sahaya yerleşti. Ama tempo o kadar yüksekti ki Melo bir ara nefessiz kaldı. Onlar hep Valencia ile geldiler. Ama ısrarla ordan geldiler. Semih ve Dany yılların tecrübeli ikilisi gibi her yan topu kestiler. Benim takıntım sadece Amrabat oldu dün gece. Kibrit gibi, bir kıvılcım, iki üç alevli hareket sonra sönüş. O da kendini iyi tartmıştır ve Fatih Hoca’nın beklentilerini anlamıştır sanırım. Selçuk ilk Şampiyonlar Ligi maçı olmasına rağmen usta işi çalıştı. Fatih Hoca Hamit ve Melo’yu 2-3 kez yanına çağırıp talimatlar verdi. Sanırım orta sahayı istediği gibi kurgulamak istedi.

Oydu buydu, kısaca futbolda bunlar var. Keyif veren bir futbol oynadı G.Saray. İlk sınavıydı hal ve gidişattan sınıfı geçti. Bu bir ara sınavdı. Karneyi 6. maçtan sonra alacağına göre daha 5 sınavı var. Yaşayalım görelim ama G.Saray skora rağmen umut verdi.