Tutuklamalar başladı...
Gözaltılar sürüyor...
Sabah karanlıklarında eylemlere katılanların evlerini basıp yataklarından alıp götürüyorlar... Şaşkın ve çaresiz, elleri ayakları titreyerek, kurbanlık kuzu gibi çabucak teslim oluyorlar...

Suçları, daha onlar ortada yokken hazırdı, tıpkı deli gömlekleri gibi, herkese uyacak şekilde:
“Türkiye Cumhuriyeti hükümetini ve anayasal düzeni yıkmaya teşebbüs... Silahlı terör örgütüne üye...”

Onları Türkiye’nin içinden çekip alırsanız...
Bedevi devletlerine dönüşür burası...
Bir İran’dır artık...
Katar...
Suudi Arabistan...
Yemen’dir...

Türkiye yolunmuş bahçeye döner...
Ne bir papatya, ne güller, ne menekşeler, ne erguvan...
Ne kumruları, ne serçeleri, ne kelebekleri vardır bahçenin...
Renksiz...
Sessiz...

“Cumhuriyet mitinglerini yapanlar nerede?” diye sorarsanız, bundan sonra olacakların yanıtını bulursunuz...
Birer suç uydurup götürüyorlar işte onları...
Titreyerek düşüyor önlerine çaresiz kuzum...

Deli gömleği Emniyet müdürlüğünün duvarında asılıdır...
Götürülenler birer “çocuk” değildir...
Ertesi günlerin mühendisleri, mimarları, ressamları, doktorları, fizikçileri, ekonomistleri, bilgisayarcıları, dansçıları, müzisyenleri...
Cumhuriyetçileri, yurtseverleri, demokratlarıdır...
Aydınlık umutlarımızdır...
Bahçemizin renk renk çiçekleridir onlar...

Faşist, deve dikenlerini ekecek bahçeye...
Toplamalar, gözaltılar, tutuklamalar sürüyor...
Bir yandan (bekledikleri zaman gelmişti) AB ile bağları atarken... Öte yandan çocukların başında kiremit parçalayan ak (!) gömlekliler, ellerinde bıçaklarla gözüktüler...
Girdiler bahçeye...
Yolum başladı...

Dünyanın en hümanist, en sevimli, en barışçı, en mizah tepkisini gösterenler karşısında yenik düşen faşizm...
İntikamı ile yoluyor bahçeyi...
Çiçeklerini verme Türkiye...