Okurlarım, sıkça sözünü ettiğimden Kadıköy-Moda’da oturduğumu bilirler… Dün akşam bir arkadaşımdan dönüyorum; adam, Kadife Sokak ile Dr. Esat Işık Caddesi’nin kesiştiği köşede karşıma çıktı. Koyu renkli bir pantolon ile bir kazak var sırtında, kafasında da külahı andıran bir serpuş… “Marlborowinstınyenitruva var abi” dedi fısıltılı bir sesle. Anlamadım. O yineledi. Baktı ben anlama özürlüyüm, “İçki, sigara ister misin?” diye sordu. “İki adım ötede her zaman alışveriş ettiğim tekel bayii var, bir şeye ihtiyacım olursa ondan alırım” dedim. “Bu saatte kapalıdır abi” dedi, gülümseyerek. Gülümsemesinde aşağılayıcı bir vurgu vardı.

Bizim Abdullah o saatte niçin kapalı olsundu? O her gün öğleye doğru gelir, dükkânını açar, sabahın ilk saatlerine, 03.00-04.00’e kadar dükkânını açık tutardı.
Adamın aşağılayıcı gülümsemesi tepemi attırmıştı. Hiçbir şey söylemeden, arkama da bakmadan evime doğru yürüdüm. Kapıya geldiğimde gözüm Abdullah’ın sokağın başındaki dükkânına ilişti, kepenkleri kapalıydı. Saatime baktım: 22.50. Adam haklıydı.
Ertesi sabah ilk işim sokağa çıkıp çevredeki eşe dosta mahallede neler olup bittiğini sormak oldu. Ben İstanbul’da yokken Kadıköy Belediyesi karar almış. Tekel bayileri akşamları saat 22.00’de kapanıyorlar, içkili mekânlar da saat 24.00’te kapılarına kilit vuruyorlarmış.
Bu yasaklar Kadıköy’de yalnızca Moda’yı da içine alan Caferağa Mahallesi içinmiş. İlginç geldi, çünkü Moda, AKP iktidarının kendi kafasınca Müslümanlaştıramadığı, kendini İslam şeriatına karşı savunan İstanbul’un sayıca az kalmış semtlerinden biriydi. Başbakan da birkaç yıl önce AKP Kadıköy İlçe Örgütü’nün toplantısında Moda iskelesindeki restoranda uygulanan içki yasağına karşı eylem yapanları, “dünyayı şişe içinden görenler” olarak suçlamıştı. Sorup soruşturdum; uygulamanın AKP yaklaşımıyla bir ilgisi yoktu. Nedeni, Kadıköy’ün genç nüfusunun Moda’yı bir “barlar, meyhaneler” semti olarak bellemeleriymiş. Saptama doğruydu. Gerçekten de semt sakinleri son birkaç yıldır çevrede sayıları hızla artan barlardan yükselen müziklerin uykularını bölmesinden, içkiyi fazla kaçıran gençlerin taşkınlıklarından iyice rahatsızlık duymaya başlamışlardı. Öyle ki, alkolü ağızlarından değil de burunlarından alan kimi çocuklar kapıların önüne park etmiş arabaların tepesine çıkıp tepiniyorlardı. Bir yıl önce eşimin kapımızın önünde duran arabası da bu taşkınlıklardan payını almış, kullanılmaz hale gelmişti.

Kadıköy Belediyesi kendisine iletilen şikâyetler karşısında çaresiz kalmış, yasaklama yoluna başvurmuştu. Fakat bu uygulama bir çözüm olabilir miydi? Özellikle bölgedeki, sayıları da hiç de az olmayan tekel bayileri mağdur edilmeden şikâyetlerin önü alınamaz mıydı? Örneğin, semtin belli noktalarında konuşlandırılacak polis ekiplerinin varlığının gürültü kirliliği ve alkole bağlı taşkınlıklara ilişkin caydırıcı etkisi olacağını düşünüyorum.
Kısacası tipik bir aşağı tükürsen sakal, yukarı tükürsen bıyık durumu! Belediyeyi anlayabiliyorum, fakat tekel bayilerine yasak getirerek sokak aralarında seyyar “korsan” satıcılara alan açmak olacak iş değil.
Umarız soruna kalıcı bir çözüm bulunur. Birlikte düşünelim, derim.