Zaman: Geçen pazartesi, saat 18.00. Yer: İstanbul – Taksim Alanı.
Sonradan adının Erdem Gündüz olduğunu öğrendiğimiz genç bir adamın metro çıkışının biraz ilerisinde hiç kıpırdamadan dimdik durduğu görülüyor. İki saat sonra orada niçin öyle durduğunu soranlara verdiği “Her şey ortada, insanları Taksim’e sokmuyorlar” yanıtından amacının polis baskısını protesto etmek olduğu anlaşılıyor.
İlginç ve etkili bir protesto biçimi, nitekim genç adamın protestosunu sosyal paylaşım sitelerinden öğrenen birçok kişi alana gelerek aynen onun gibi durarak destek veriyorlar. Sayıları 300’ün üzerine çıkınca polis “müdahale” ediyor. Bir “muhbir vatandaş” ihbarda bulunmuş. Genç adamın üstü ve çantası aranıyor. Çıkanlar: ilaç, eldiven, cüzdan, kitap ve anahtar. Polis yaşadığı düş kırıklığını bastırabilmek için onu gözaltına alıyor. Neyse, kısa bir süre sonra serbest kalıyor. Bu arada dünya internet sitelerinde genç adamın protestosu en fazla tıklanmayla ilk sıraya oturuyor.
Orantısız zekânın fendi kaba kuvveti bir kez daha yenik düşürüyor.

Davide Martello, Sicilya’nın Caltanissetta beldesinden Almanya’ya göçmüş bir ailenin çocuğu; Alman uyruklu, Konstanz’da yaşıyor. 2011 yılından bu yana kendi yaptığı piyanosuyla dünyayı dolaşıyor.
Piyano hocasını da kendisi bulmuş. İlginç bir öykü: 12 yaşındayken babasıyla birlikte Donaueschingen’e bir tarihçiler konferansına gidiyor. Konferans şato benzeri bir malikânede düzenleniyor. Onca yaşlı adamın arasında bunalan Davide yapı içinde dolaşmaya başlıyor. Konferans salonunun yanındaki odalardan birinde Bechstein marka bir kuyruklu piyano görüyor, oturup çalmaya başlıyor.
Yapı bir anda müzikle doluyor, yaşlı tarihçiler bu müziğin nereden geldiğini merakla ayağa kalkıyorlar. Merak etmeyen tek kişi genç piyanistin babası; meslektaşlarından oğlu adına özür diliyor. “Şimdi durdururum” deyince bir kadın, “Lütfen bırakın” diyor, “devam etsin”. Sonra piyanonun kapısına gidip parçanın bitmesini bekliyor. “Sen Davide olmalısın…” Hoca ve öğrenci böyle tanışıyorlar.
Davide Martello, Gezi olayları sırasında cuma gününü cumartesiye bağlayan gece Taksim Alanı’nda protestoculara Beethoven dinletti, çok alkış aldı. Verdiği bu konserle New York Times’ın sanat sayfasında yer aldı.
Ne var ki müziğe de tahammülü olmayan polis Martello’nun piyanosuna, piyanoyla birlikte kamyonetine ve cep telefonuna da el koyarak yediemin parkına bıraktı. Genç piyanist şimdi bunları geri almaya çalışıyor.
Davide Martello da orantısız zekâsıyla kaba kuvvete ders vererek iyi insanların gönüllerinde taht kurdu.

Başımızda ne yazık ki eline geçen ilk olanakta, yerli yersiz kaba güce, şiddete başvuran kaba, nobran bir iktidar var. Bu iktidar doğası gereği estetik bakıştan, ince beğeniden, çağdaş sanat ve kültür birikiminden yoksun siyasetçilerden oluşuyor. Böyle olduğu için de heykelleri yıktırıyor, plastik sanat yapıtlarını “müstehcen” buluyor, sinemaları yıkıyor, tiyatroları kapatıyor, televizyon dizilerine müdahale ediyor, yazarları, çevirmenleri, yayıncıları mahkemelerde süründürüyor.
Bu durum, son çözümlemede kapitalizmle İslam temelli feodal üstyapının buluşmasının sonucudur. Üzerinde ayrıntılı olarak durmak gerekiyor.