Çok sevdiğim ve saydığım Hasan Pulur, pazar günü Milliyet’te şöyle yazıyordu:

“Sayın Kongar ‘Kimlikle oynamak kimseye hayır getirmez!’ demiş.
Sonra ne demiş?
Emre Hoca şöyle diyor:
‘Bu ülke, bu toplum, Kürtlere uygulanan inkârcılıktan çok çekti...
Şimdi tam bu sorunu çözüme kavuşturmanın yollarını ararken başımıza bir de Türk ve Türkiye Cumhuriyeti inkârcılığı sorunu çıkarıyorlar...
Sonunda Halil İnalcık gibi, dünyanın yaşayan, belki de gelmiş geçmiş en büyük Osmanlı tarihçisini ve İlber Ortaylı gibi hiçbir zaman ideolojik saplantıları olmamış gerçek bir tarih profesörünü, Mümtaz Soysal gibi demokratlığının bedelini hapislerde ödemiş bir anayasa profesörünü bile isyan ettirerek ‘300 Aydının Bildirisi’ gibi bir metnin yayımlanmasına yol açtılar!’
Bu ne demek?
(...) ‘300 Aydının Bildirisi gibi, bir metnin yayımlanmasına yol açtılar!’
‘300 aydının imzaladığı bildiri gibi bir metnin, yayımlanmasına yol açmak!’ ne demek!
Emre Hoca, bildiriyi beğenmemiş, sakıncalı bulmuş ya da imzalayanları garipsiyor.
Biz bir şeyler anladık ama, belki de yanlış anladık...
Onun için Emre Hoca açık söylemeli...
Bildiriyi beğenmemişse bunu açıkça yazmalı...
‘Gibi’ye sığınmak olmuyor.
‘Gibi’ yetmiyor.
‘Ne gibi?’nin cevabı olmalıdır.”

Francis Fukuyama GİBİ, Sovyetler çöktükten sonra “Tarihin sonu geldi”, “Ulus Devlet bitti” diyenler bile bugün bu görüşlerinin yanlışlığını kabul edip, “Ulus devletin gerekliliğinden” söz etmeye başladığı sırada, (bakınız “Ulus Devlet İnşası”) 2013 Türkiyesi’nde, “Türk”, “Türkiye Cumhuriyeti” gibi isimlerin kaldırılmaya çalışılması, yani “300 Aydının bildirisi GİBİ” Türk milletinin varlığını savunan bir metnin yayımlanmasını gerektirecek girişimlerin yaşanması, ülkemiz için büyük bir yanlıştır!

Sevgili Hasan Pulur’un, yazımın alıntılamadığı giriş paragrafında:
“İnanılmaz bir saçmalık ve aymazlıkla karşı karşıyayız:
Türk olmak, ‘Türküm’ demek, Türkiye Cumhuriyeti adını kullanmak neredeyse suç haline getirildi…
Bağımsız ve çağdaş Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu Mustafa Kemal Atatürk’e saldırmak da moda oldu!” dediğimi de herhalde okumuştur…
Mutlaka, yazının devamında işaret ettiğim “yanlış” için sıraladığım gerekçeleri de!
Bu nedenle yazımda ne dediğimi anlamaması ya da yanlış anlaması pek olanaklı değil…
Üstelik benim hiçbir sözcüğün arkasına sığınmaya tenezzül etmeyeceğimi de çok iyi bilir.
Galiba köşesinde, sevgili İlber Ortaylı’dan sonra, bana da bir selam yollamak istemiş…
Kendisine teşekkür ederim!