5 Haziran 2015’ten, 8 Haziran 2016’ya... Geçen bir yıl içinde SADECE BOMBALI EYLEMLERDE 300 kişi öldü, binden fazla kişi yaralandı...
Bu sayılara, çeşitli terör eylemlerinde hayatını kaybeden şehitler dahil değildir:
5 Haziran 2015, Diyarbakır, 5 ölü, 400 yaralı. (Tam 7 Haziran seçimleri öncesi.)
20 Temmuz 2015, Suruç, 34 ölü, 104 yaralı.
2 Ağustos, 2015, Doğubayazıt, 3 ölü, 31 yaralı.
10 Ekim 2015, Ankara, 109 ölü, 500’den fazla yaralı. 15 Kasım 2015, Gaziantep, 1 ölü, 5 yaralı.
12 Ocak 2016, İstanbul, 11 ölü, 15 yaralı.
17 Şubat 2016, Ankara, 29 ölü, 61 yaralı.
13 Mart 2016, Ankara, 38 ölü, 120’den fazla yaralı. 19 Mart 2016, İstanbul, 5 ölü, 36 yaralı.
27 Nisan 2016, Bursa, 1 ölü, 13 yaralı.
1 Mayıs 2016, Gaziantep, 4 ölü, 23 yaralı.
2 Nisan 2016, Mardin, 1 ölü, 11 yaralı.
12 Mayıs 2016, Diyarbakır, 4 ölü, 23 yaralı.
12 Mayıs 2016, İstanbul, 9 yaralı.
7 Haziran 2016, İstanbul, 11 ölü, 36 yaralı. (Tam 7 Haziran seçimlerinin yıldönümü.)
8 Haziran 2016 Midyat, 4 ölü, 30’dan fazla yaralı.

***

Neredeyse her bombalı eylemden sonra yayın yasağı getirildiğinden, bu sayılar, medyadan ve internetteki haber kaynaklarından derlenmiş, “resmen açıklanmış” veya “resmi makamlardan alınmış” sayılardır.

***

Bu listenin arka planını anımsayalım:
7 Haziran 2105’te Türkiye seçimlere gitti.
Seçim ortamı şu üç cümle ve bağımsız ve tarafsız olması gereken Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın her an her yerde herkesin kulaklarında çınlayan propaganda konuşmaları belirlemişti:
Bu cümleler bugün yaşananların da anahtarıdır!
Birinci cümle: “400 milletvekilini verin ve bu iş huzur içinde çözülsün!” Başkanlık rejimi için: Recep Tayyip Erdoğan, Gaziantep, 7 Mart 2015.
İkinci cümle: “Seni başkan yaptırmayacağız!” Başbakan Erdoğan’a yanıt: Selahattin Demirtaş, HDP Grup Toplantısı, 17 Mart, 2015.
Üçüncü cümle: “Masayı HDP devirdi.” Barış görüşmeleri ve Hükümet ile Kürtler arasındaki “Dolmabahçe mutabakatı” için: Anonim, AKP’li medya.

***

7 Haziran seçim sonuçları Türkiye için iki umut doğurmuştu:
Birinci olarak, HDP güçlenmiş böylece terör örgütü PKK yerine, Meclis’te temsil edilen HDP’nin, Kürt sorununu bütün Türkiye’yi kapsayan demokratik bir anlayışla ele alabilme olasılığı ortaya çıkmıştı.
İkinci olarak, Erdoğan’ın propaganda şemsiyesi altında götürülen iktidarın baskı kampanyası ters tepmiş, AKP, gerek oy gerekse sandalye sayısı olarak azınlıkta kalmıştı.
Erdoğan ve AKP bu sonucu kabul etmedi, seçimin tekrarlanmasını istedi:
MHP’nin HDP’yi yok sayarak muhalefetin ortak hareket olanaklarını berhava etmesi ve AKP politikalarına destek vermesi sonunda, Baykal’ın yeniden siyaset sahnesine aktif olarak çıkmak istemesi ve CHP’nin de edilgen politikasıyla, bu istekleri gerçekleşti ve 1 Kasım’da seçim tekrarlandı; AKP, yitirdiği iktidarı yeniden kazandı.
İşte yukardaki listenin arkasında yatan süreç budur:
1) 7 Haziran seçimlerinde siyasete yansıyan Türkiye fotoğrafı kabul edilmemiş...
2) Ülke, yeniden PKK terörüne ve AKP’nin Başkanlık Rejimine yönelik otoriter baskılarına mahkûm edilecek biçimde...
3) Hem alttan hem üstten...
4) “Dizayn edilmeye”; yani “toplumsal ve siyasal mühendislik yoluyla yönlendirilerek, biçimlendirilmeye” başlanmıştır.
Bugün de bu süreç yaşanmaktadır!