Koalisyon isteği değil “aklanma” kaygısı:
Haksızlıkların, hukuksuzlukların, yağmanın, rüşvetin, yolsuzlukların sineye çekilmesi, aklanması!

***

Herkes olup bitenin farkında:
“Milli İrade” diye saptırdıkları seçmen çoğunluğu artık kendisini ve partisini istemiyor...
Oysa zaten hiçbir zaman sadece “çoğunluk” “Milli İrade” de değildi, değildir...
Muhalefetin çeşitli renkleri de “Milli İrade”nin bir parçasıdır:
Muhalefetsiz ne “Demokrasi” olur ne de “Milli İrade!”

***

Kimi çıkarından, kimi suç ortaklığından, kimi güce tapmasından, kimi korkusundan, kimi feodal ilişkilerinden dolayı hâlâ destek veriyor...
Şans eseri gelen iktidarın, atamalar ve benzeri eylemlerle istismarı, hükümetin kurulması geciktirilerek ve sanki seçim olmamış gibi davranılarak devam ettiriliyor...

***

Neden mi şans eseri iktidar?
Belediye başkanlığı seçimlerinde hem sağ hem de sol partilerin kendi içlerinde ikiye-üçe bölünmesi...
Genel seçimlerde, yüzde 10 barajının cilvesi; Genç Parti sürprizi, MHP’nin baraja takılması ve DYP’nin yüzde 1’in bile altındaki çok az bir oy eksiği ile Meclis’e girememesi...
İslam adına yapılan küresel teröre karşı ABD’nin ve AB’nin, “Ilımlı İslam” adı altında, yanlış bir savunma modeli yaratma hayali...
Yağma hırsıyla gözü dönmüş her alandaki, her yerdeki yeniyetmeler...
Meşruiyet çizgisini korumak için taraflı yargı kararlarına, haksızlıklara, hukuksuzluklara boyun eğenler...
Eski hataların hesaplarını görmek isteyenler...
Uluslararası mali konjonktür...

***

Ama artık hepsinin sonu geldi:
Seçmen bıktı usandı...
Çoğunluk “Seni istemiyoruz” dedi...
Hemen arkasından beş puanlık düşüş yaşandı:
Çünkü azgelişmiş ülkelerde gücünü yitirmeye başladığın hissedildiğinde, desteğin de erimeye başlar!

***

Hükümetin kurulma sürecinde ayak sürüyorlar...
Çünkü onlar da iktidardan düşmenin “mukadder” olduğunu görüyorlar...
“Uzatmaları” oynadıklarını biliyorlar...
İster “Erken seçim”, ister “Tekrar seçim”:
Buyrun, boyunuzun ölçüsünü alın!