\n

\n

\n

\n

İnsan korkar. Korku, insanı tehlikelerden koruyan duygudur.\n

\n

“Ya saldır ya kaç” içgüdüsel komutunun ikilemidir korku.\n

\n

İnsan, korku yaratarak önce ürkütülür, sonra sindirilir.\n

\n

Yalnızlaştırılma korkusu.\n

\n

Parasızlık korkusu.\n

\n

Yaşlılık korkusu.\n

\n

Temel korku, ölüm korkusu. Yok olma korkusu.\n

\n

Kitleler bu korkularla yönetilebilir. Diktatörler bunu keşfetmiştir.\n

\n

Kitleleri yönetmenin iki silahıdır:\n

\n

Korkutma. Oyalama. \n

\n

Hiçbir şey yapamayacağına inandırma.\n

\n

Ne yapsa olmayacağına inandırma.\n

\n

Çaresizliğini bilinçaltına yerleştirme.\n

\n

Ondan sonra istediğini yaparsın.\n

\n

Yat dersin, yatar. Kalk dersin, kalkar. Sus dersin, susar. \n

\n

Konuş dersin, o gene susar.\n

\n

Ürkütülmüş insan sendromudur bu.\n

\n

Bu duruma getirilmiş insana şaşarsın.\n

\n

Şaşar kalırsın.\n

\n

***\n

\n

Çalışır çalışır, eline bir şey geçmez.\n

\n

Katlanır.\n

\n

Aldığı her şeye zam yaparsın.\n

\n

“Hep böyledir” der, susar.\n

\n

Gözünün önünde lüks hayatlar yaşanır.\n

\n

“Onlar yaşamayacak da ben mi yaşayacağım?” der, hak verir.\n

\n

“Yediğin lokmaya şükret” derler, şükreder.\n

\n

Sel gelir, evini yıkar, “kader” der, boynunu büker.\n

\n

Deprem gelir, kentini yıkar. “Günahların yüzünden” derler, “doğru” der. \n

\n

Deresini kuruturlar, “onlar büyüktür, bilir” der.\n

\n

Ormanını keserler, “vardır bir bildikleri” der.\n

\n

Sen bakar bakar, anlamazsın.\n

\n

“Bizimkiler acaba et yemiyor da ondan mı?” dersin. Zihinlerinde bir tutukluk mu var diye düşünürsün.\n

\n

“Tepkisizler” diye şaşarsın. Kimi zaman içerlersin.\n

\n

Et yiyenlerin de böyledir, ot yiyenlerin de. \n

\n

Kapıcıların da böyledir, beylerin, ağaların da.\n

\n

“Bana dokunmasın da!” der geçer.\n

\n

“Bunlara müstahak” deyip kendini ferahlatır.\n

\n

Sıra kendine gelince artık yalnızdır.\n

\n

KORKUTULMUŞ İNSAN SENDROMU budur.\n

\n

***\n

\n

Cesaret, kaybetmeyi göze aldığın şey kadardır.\n

\n

Kaybetmeyi göze alamazsan, kazandığın her şeyi artık korkun yaparsın.\n

\n

“İşimi kaybedersem?” diye korkarsın.\n

\n

“Yerimi kaybedersem?” diye korkarsın.\n

\n

İtibarın, artık korkundur.\n

\n

Unvanın, artık korkundur.\n

\n

Ailen, artık korkundur.\n

\n

Çocukların, artık korkundur.\n

\n

Yaşamın korkun olmuştur.\n

\n

Artık teslim olmaktan başka yapacağın şey kalmamıştır.\n

\n

İnsan, çaresizliğini böyle yaşar. Korkutan böyle kazanır.\n

\n

Geçmişte böyle olmuştur. Günümüzde de böyledir. Gelecekte de böyle olacaktır.\n

\n

İliklerine kadar korkacaksın, sonra korkunu yeneceksin. Cesaretini böyle kazanacaksın.\n

\n

***\n

\n

Mustafa Kemal’in ülkesi de böyleydi. İnsanlar böyle korkutulmuştu.\n

\n

“Düvel-i muazzama” idi düşman.\n

\n

Saltanatın etrafında toplanılmalıydı. Halife kurtarabilirdi vatanı.\n

\n

Herkes, herkes bir biçimde korkuyordu.\n

\n

HAYIR, dedi Mustafa Kemal.\n

\n

Hiçbir şeyi için korkmuyordu. Ne unvanı, ne malı, ne canı...\n

\n

Cesaret, işte budur.\n

\n

YA İSTİKLAL YA ÖLÜM, dedi.\n

\n

Ölümü göze almayanın özgür yaşamaya hakkı yoktur.\n

\n

Güçlü irade, korkuyu yendi. \n

\n

Kuvayı Milliye zabitleri ayaktaydı. Mustafa Kemal’in yanında toplandılar.\n

\n

Her şey, her şey değişti.\n

\n

Düvel-i muazzama yenildi.\n

\n

Saltanat kalktı. Halifelik kalktı.\n

\n

Türkiye Cumhuriyeti kuruldu.\n

\n

***\n

\n

Ya şimdi mi?\n

\n

Korku yenilir mi? Yenilirse nasıl mı?\n

\n

Haftaya da onu görelim…

\n\n