Gün gelir, hapisteki insan çıkar, dışardaki hayata karışır.

Gün gelir, kürsüde oturup kararlar veren yargıç emekli olur, avukatlığa başlar.

Gün gelir, güvenlik komutanı emekli olur.

Gün gelir, gardiyan işinden ayrılır, başka işe girer.

Hapisane zor geçittir.

Kimse hapisaneye girdiği gibi çıkmaz.

Ya büyür, ya küçülür.

Büyüse de insandır, küçülse de insandır.

İnsan.

Bu dünyanın insanıdır.

Gün gelir, suç sayılan erdem, erdem sayılan suç olur.

Gün gelir, seni bulur.

Sen ki insansın.

Sözüm sanadır.

***

Genç olduğu için suçlanan insanı gördüm.

İnandığı için suçlanan insanı gördüm.

İnsanlıktan sorumluluk duyduğu için suçlanan insanı gördüm.

Ülkesini düşündüğü için suçlanan insanı gördüm.

Onları suçlayanların sevgiyi bilmediklerini gördüm.

Onları suçlayanların kimlere hizmet ettiğini gördüm.

Onları suçlayanların korkularını gördüm.

Onları suçlayanların telaşlarını gördüm.

Sen de göresin istedim.

Sen de bütün bunları göresin istedim.

Sözüm sanadır.

***

Yaşamak bir duvar resmi yapmaktır.

O duvar, insanlığın duvarıdır.

İlk insan ilk taşı koydu, duvar sürüp gidiyor.

Sen önündeki boşluğa hangi taşları koyacaksın?

Ördüğün duvara neyin resmini çizeceksin?

Karar senindir.

Seçim kendi seçimindir.

Yazgı dediğini sen çiziyorsun.

Kimden yanasın, sen seçiyorsun?

Emekten, insandan, hayattan yana mısın?

Çıkardan, korkudan, ölümden yana mısın?

Sen seçiyorsun, sen.

Çizgi senin, renk senin, yön senin.

Düşünmen gerekiyor.

Yalnız kendini değil, bütün insanlığı,

Yalnız bugünü değil, bütün zamanları,

Yalnız bilinenleri değil, bütün bilinenleri.

Seçim senin. Karar senin.

Sen ki insansın,

Sözüm sanadır...

7 Ağustos 1987- Bahariye

(Bu tarihte bitirdiğim kitabım Sözüm Sanadır’ı bu sözlerle bitirmişim.12 Eylül döneminin Barış Derneği davasının sanıklarından birisi olarak kaleme aldığım bu satırların 21 yıl sonra da güncelliğini koruduğunu görmek nasıl bir duygudur, bilemiyorum.)

erdalatak@gmail.com

erdalatak@superonline.com

www.erdalatabek.com