Taa 1960’lı yılların sonunda Londra’da tanıdığım Türkolog ve Oriyantalist Dr. Andrew Mango yıllık Türkiye ziyaretlerinde bana da uğrardı. 1990’lı yılların başına kadar Kıbrıs’la ilgili olarak şöyle demişti: “Kıbrıs’ta statüko zamanla kemikleşecek ve adada iki devletli yapı, ileride de değişmeyecek.”

Dr. Mango 1990’lı yılların ortasından itibaren görüşlerini değiştirmeye başlamıştı. “Erol, artık farklı düşünüyorum, Kıbrıs’ta statüko değişecek”. Mango’yu yanıltan neydi? Sovyetler Birliği’nin dağılması sonucu ABD ve AB’nin Türkiye politikalarının bu kadar keskin değişeceğini görememiş miydi?

- AB konusunda ise benzer görüşleri eskiden de paylaşıyorduk; “AB’nin Türkiye’yi içine almadan ikinci bir halka içinde tutacağını” savunurdu. Onun “periferi” dediğine benim verdiğim ad, “arka bahçeydi”.

- “Periferi”den de öte Türkiye artık Batı tarafından çözüştürülerek denetim altına alınmak isteniyor. Andrew Mango’nun “ikinci halkası” artık “parçalanmış ikinci çember” oluyordu. Ergenekon, bunun kavgası ve çatışması değil mi?

Amerika-İngiliz-İsrail üçlüsü, “Araplar, İran ve Türkiye’nin dışında kendi denetimleri altında bir Kürdistan istiyorlar artık. Kuzey Irak’ta oluşturdukları ayağın Türkiye, Suriye ve İran’a uzatılarak bu ülkelerin denetim altına alınmaları, Büyük Ortadoğu Projesi’nin odak noktasını oluşturuyor.

İşte Andrew Mango’yu da şaşırtan bu oldu. ABD-İngiltere ve İsrail bu stratejik hedefe yönelik olarak Türkiye ve Kıbrıs politikalarını hızlı bir biçimde uygulamaya koydular.

- Kıbrıs’tan Türkiye’nin tasfiyesini, Denktaş’la başlattılar. 2002’de destekleyerek iktidara taşıdıkları AKP ile birlikte M. Ali Talat’ı da yönetime oturttular.

- AB süreci ile Türkiye’yi Brüksel’in güdümüne aldılar; AB-IMF-AKP üçlüsü, Washington Uzlaşısı’nı, “Türkiye’yi açarak ve içini boşaltarak” yerine getirdiler.

Dr. Andrew Mango bile bu kadarını tahmin edememişti. ABD’nin Yahudi kökenli stratejistleri BOP’ta, “ABD-İngiltere-İsrail stratejik ortaklığını” kurdular.

Kıbrıs’tan Türkiye’nin tasfiyesi, Barzani yönetiminin AKP tarafından meşrulaştırılması ve Türkiye içinde dinci ve Amerikancı bir yapılanmanın sağlanması BOP’ta, birbirlerini tamamlayan ayaklardır.

2009’da geldiğimiz bu noktanın ipuçları 1988 ve 1999’da düzenlediğim Uluslararası Girne Konferansları’nda yabancı bazı Türkolog ve Oriyantalistler tarafından söylenmeye başlamıştı bile...

Hangi ünlü Türkologlar?

1988 yılında Türkiye’nin Avrupa’daki Yeri (Turkey’s Place in Europe) ve 1989’da Türkiye’nin Ortadoğu’daki Yeri (Turkey’s Place in the Middle East) konferanslarını yaptık ve İngilizce kitaplar halinde yayımladık.

Çok ünlü Türkolog ve Oriyantalistler vardı; İngiltere’den Geoffrey Lewis, Philip Robins, William Hale ve Andrew Mango; Almanya’dan Werner Gumpel ve ünlü Udo Steinbach, Fransa’dan Elizabeth Picard isimlerden sadece bazıları. Kanada, İtalya ve Avustralya’dan bile bölge uzmanları katıldılar.

Türkologların ittifak halinde oldukları bir konu vardı: “Türkiye Avrupa’dan farklı bir kimliğe (aidiyete) sahiptir ve bu nedenle Avrupa’daki birliğin içinde yer almayacaktır” (*).

Türkiye’den katılan “Avrupacı ve Batıcı simalar” yabancı Türkologların bu görüşlerine çok şaşırmışlardı. Bizim seçkinlerimiz bu hatayı zaten hep yaptılar.

Bu ünlü Türkologlar Ergenekon’un başımıza çökeceğinin ipuçlarını, sanki bir falcı gibi 20 yıl önce Girne’de söylemişlerdi.

(*) Askeri Darbeden Sivil Darbeye, Cumhuriyet Kitapları, Hayatım Avrupa, Üçüncü cilt, 2009

www.istanbul.edu.tr/iktisat/emanisali