Oysa ki etkili başlamıştık. Hem de 6 savunmacı, 4 atakçıdan oluşan kadroya rağmen. Önde basan ve topu kazanınca paslaşarak gelen oyunla net gol pozisyonları yakaladık. Akışkan oyunu özellikle ilk 30 dakika iyi tutturduk ama bitirici olamadık. Malmö de ancak kontraataklarla karşılık verdi bize. Zaten topu kaybettiğimizde takımın 6-4 bölünmesi rakibin çok çabuk kalemize gelmesine yol açtı. Savuşturduğumuz topları da Ljajic dışında akıllıca kullanamadık. Gereksiz baskı yemeye başladık. Neyse ki dikkatliydik. Ta ki korner bayrağı yakınından savrulan ortada Karius’un da hatasıyla golü yiyene kadar. Şimdi, oyun bitiriciliği ve teknik eksikliği yüzünden şiddetle Oğuzhan ile Babel’i çağırıyordu. Nitekim Şenol Güneş, Babel’i aldı oyuna ama 2. değişiklikte Quaresma’yı tercih etti. Hem de Ljajic’i çıkarıp. Bu da Beşiktaş’ın paslı oyunla değil şişirme toplardan medet umacağının kanıtıydı. Ve Güneş’in de Türkiye’ye yerleştirdiği oyundan kopuşunun. Bu durumda gol atmak değil yemek daha olasıydı. Nitekim 2. gol de penaltıyla gelince eski Beşiktaş olsa antrenman maçı oynayacağı Malmö’de 3 puanı bırakıp geldik.