Buralara kadar gelmek büyük başarı elbette. Başarıyı hem Aziz Yıldırım hem de Aykut Kocaman’dan dolayı kabullenmek istemeyenler olabilir ama gerçeği bu. Son yıllarda birçok ilklere imza attı Fenerbahçe. Uzun yıllar ne kupa görmüştü, ne Avrupa’da çeyrek ne de yarı final. Dün ile bugün arasında dağlar kadar fark var kulüpte. Çok önemli virajlardan geçildi. Arşivi karıştırdım. 38 yıl önce karşılaştığımız Portekiz ekibine Lizbon’da 7-0 kaybetmişiz. O dönemin Teknik Direktörü olan Didi, İzmir’deki rövanşta tek golümüzü kaydeden Engin Verel’in ifadesiyle ‘yanlış’ takım sahaya sürmüş, olmayacak işler yapmış ve farklı bir yenilgiye neden olmuş. Brezilyalının ipi çekilmiş. Bu yenilgi hala Sarı - Lacivertlilerin Avrupa Kupaları’nda aldığı en ağır yenilgi konumunda. Benfica hep izlediğim takımlar arasındadır. Bu sezon ligde ve UEFA Avrupa Ligi’nde toplamda 32 maçta 27 galibiyet 5 beraberlikleri var. Henüz yenilgileri yok. Kulüp 1960 ve 1970 yılları arasında altın çağını yaşamış. 1961- 62 yılları arasında iki kez üst üste Avrupa’da kupa kazanma başarısı göstermiş. Önce Barcelona, sonra Real Madrid’e karşı oynadığı finallerden üstünlükle çıkarak Şampiyon Kulüpler Kupası’nı müzesine götürmüş. Benfica aynı zamanda Portekiz Ligi’nde 32 kez ipi göğüsleyerek en fazla ‘şampiyon’ olan takım ünvanına sahip. Son 4 yıl içinde hem Şampiyonlar Ligi hem de Avrupa Ligi’nde çeyrek ve yarı final yapmışlar. Avrupa’ya çok alışıklar. F.Bahçe ise henüz Benfica kadar tecrübe sahibi değil. Yavaş yavaş bu mertebeye ulaşacağız.

Bizim açımızdan gece hiç kolay geçmeyecekdi. Ama madem ki buraya kadar gelindi, daha ilerisine neden ulaşılmasın öyle değil mi? Biraz cesaret biraz iyi oyun. Ah o G.Birliği yenilgisi keşke olmasaydı. Her şeyi alt üst etti. Böyle maçlardan önce moral, motivasyon çok önemlidir. Baktım paylaşım sitelerine, Aykut Kocaman’a, Volkan Demirel’e, Aziz Yıldırım’a sallayan sallayana. “İstifa edin”, “Yeter artık” gibi, ayıptır. Sarı - Lacivertli taraftarları görüyorum ki kendi içinde barışık değil. Birileri var devamlı takımın kötü olmasını istiyor, bazıları ise takımına gönülden destek veriyor. Aykut Kocaman, karşılaşma öncesinde önemli bir konuya değindi, “Maçın içiyle değil dışıyla ilgili yorum yapmak da gerekiyor. Sanki Benfica bu yarı finali ilk kez oynuyormuş gibi heyecanlı ama biz Fenerbahçeliler her sene yarı finalde oynuyormuş gibi sıradan görüyoruz.” Zor günleri aşarak buralara kadar gelmiş bir takımın, finale kalsın ya da kalmasın ayakta alkışlanması gerekirken yaratılan olumsuz havayı açıkcası kınıyorum. Unutulmasın ki bu takım düne kadar ligde 7 puan geride kalsa da (matematiksel şansı sürüyor) hep üç kulvarda mücadele etti. Var mı bunu yaşayan ikinci takım? Kolay mı, bir lig bir Avrupa bir kupada üçer gün aralıklarla mücadele etmek. F.Bahçe tarihinde önemli rol oynamış Aziz başkan gibisini, F.Bahçe’nin çocuğu Aykut Kocaman’ı bir daha bulmak çok zordur beyler. İkisi de sizler için ne zorluklar çekti bugünlere kadar. Abartılı kin, öfke niye?..

Mahşeri bir kalabalık vardı

Kadıköy dün gece yine doldu taştı. Erken saatlerden itibaren anormal bir insan seli gözlemledim. Trafik yine altüst olmuş durumdaydı. Bu İstanbul trafiği insanı bezdiriyor. En güzel olanı deniz ulaşımı.

Maçtan önce Serkan Ağabey için saygı duruşu yaptık. Keşke yapmaz olsaydık. 1 dakika dahi sessiz kalmayı beceremiyoruz. Yuh olsun.. İlk bölümde başabaş mücadele oldu diyebilirim. Hatta fazlamız bile vardı. Tek dezavantajımız topun bizi sevmemesiydi. Sow’un direkten dönen vuruşu, Cristian’ın kazanılan penaltıyı direğe nişanlaması şans faktörünün yanımızda olmadığını gösteriyordu. Oyun içerisinde yine hatalarımız olmadı değil. Çoğu zaman topları “Al sen oyna” dercesine rakibe verdik. Benfica özellikle hücumda hızlı çoğalıp önemli işler yapıyor. Topu iyi saklayıp göstermedikleri anlar oluyor. Kadromuz yetersiz keşke kulübemiz de zengin olsaydı. Şikayetçi değilim, buralara kadar iyi-kötü yine bu oyuncularla gelindi. Tecrübemiz eksik, zamanla eminim ki o da kazanılacak. İkinci yarıya giriş mükemmeldi. Cristian ve Meireles’in şutlarından biri gol olsa keyifleneceğiz. Peki Kuyt’un direkten dönen vuruşuna ne demeli? Bu kadarı da fazla olsa gerek. Egemen’in golüyle rahat bir nefes aldık. Herkes ayaktaydı, son 15 dakika heyecanlı geçti. Sonuçta gecenin sevineni olduk. Rövanş için bu skor yeter mi, tartışılır. Haftayı beklemekten başka çare yok.