Dün sabahı zor ettim, içim kıpır kıpırdı. Heyecan sarmıştı her yanımı. Erken saatte yola koyuldum. İnönü Stadı buluşma yerimizdi. Toplandık, sonra geçtik yürüyüşe. Taksim’e yaklaştıkça kalabalığımız arttı, alana geldiğimizde mahşeri bir insan seli. İğne atsanız yere düşmez. Güvenlik olağanüstü. Gün önemli; söylemeye gerek var mı? Takvim yaprağındaki 1 Mayıs ezberlenmiş tarihtir. İşçinin, emekçinin bayramını müjdeler. Bu bayramı kutlamak kaçınılmaz bir görevdir. Yüz binler kutladı yine. Ben de yüz binlerden birisiydim. İkinci gelişimdi bu katılıma. Heyecanla izledim çevremi. Geçmişte yaşananları film şeridi gibi birkaç kez gözümün önünden geçirdim. Ama işim gereği uzun süreli kalamadım. Beşiktaş’a döndüm, buradan vapurla Kadıköy’e geldim. Taksim’le, Kadıköy’ün kalabalığı aynı olmasa da birbirine yakın sayılırdı. Ancak karşılaştırmam farklı olacak. Bir tarafta pankartlar, posterler, panzerler, bayraklar, analar-babalar, yaşlı nineler, bitmeyen serzenişler...

Diğer yanda tek bayrak, tek yürek Fenerbahçe. Hayat böyle bir şey işte. Elimizdeki parmaklar aynı mı? Değil. Görüşler, ortamlar, yaşadıklarımız, yaşayacaklarımız da aynı olmayabiliyor. Tıpkı dün olduğu gibi. Bir süre Yoğurtçu Parkı’nda oturup Fenerbahçelileri izledim. Eğlencelerine, keyiflerine tanıklık ettim. “Şampiyon” sesleri ağızlarından hiç düşmüyordu. İnanmışlar, içlerinde yine de tedirgin olanlar yok değildi.

Stoch perdeyi erken açtı

Maç daha 2. dakikada bitti. Terlememişti bile futbolcular... F.Bahçe’nin ‘pır pır’ı Stoch, ayağına gelen ilk topu çaprazdan aldı, vurdu, gol yaptı. Herkes ayaktaydı. Tribünler yıkıldı sandım. Sonra buna ev sahibi takımın iyi futbolu eklendi. Şampiyonluk kovalanırken böyle etkili futbol zor oynanır ama F.Bahçe bunu dün gece başardı. Hem de kaleci Volkan’ından en uçtaki Semih’ine kadar... Kaçanlar gol olsa belki de çok büyük fark yaşanırdı. Ne pozisyonlar harcandı öyle... Sonunda yine kaptan Alex noktayı koydu. İstanbul BŞB. var mıydı sahada; ben pek göremedim ama sizler ne dersiniz bilemem. F.Bahçe Kadıköy’de bir kez daha yenilmedi; kaybetmeyecek gibi de görünüyor. Şimdilik yoluna emin adımlarla devam ediyor.