Futbolu adeta bu ülkenin milli sporu haline getirdik de ne oldu? Dış ülkelere akıttığımız milyonlarla kurulan kadroların, Avrupa’nın köy takımları karşısında dökülmelerini izlemek mi olacak bizlerin kaderi... Ne zaman akıllanacağız? Sporların anası olan atletizmde, kimselerden yardım almadan bizlere olimpiyat altın ve gümüşünü kazandırırken göz pınarlarımızı kurutan o iki genç kızımız acaba sizlere ne hatırlatıyor? O unutulmaz dakikaları yaşatırken, ülke insanlarını inanılmaz bir sevinç yumağıyla birbirine kenetleyen bu kızlarımızın yetişmesi için harcanan para, inanın, sıradan bir futbolcunun tek ayağının transferini bile geçmez, geçemez. Fazlasını bile söylemeye gerek yok. Altın kızımıza yaşadığı yerde antrenman yapabilmesi için tartan bir pisti bile çok gördük. Altın madalyayı aldıktan sonra yere göğe sığdıramadığımız Aslı Çakır Alptekin’i antrenman yapması için gün aşırı 150 kilometrelik yolculuğa mahkûm ettik! Daha birçok Aslı’ları bulup çıkarma yerine tercihimizi her zaman futboldan yana kullandık. Artık bu soruyu sorma zamanı geldi de geçti bile. Futbola harcanan çil çil liraların yarısı değil sadece onda biri atletizme, voleybola, tekvando veya başka sporlara ayrılsa bu ülke acaba olimpiyattan kaç madalya çıkarır? Futbol, illa da futbol diyen bir ülkeye olimpiyat düzenleme hakkı nasıl verilir? Bir soru da etkili yetkililer ile basınımızın mümtaz spor kalemlerine. Futbolda Avrupa’da şampiyonluğu mu yoksa olimpiyatlarda altın madalyayı mı tercih edersiniz? Vicdanınızın kantarında hangisi daha ağır basar? Cevabınızı çok ama çok düşünerek verin lütfen. İçinde bulunduğumuz bu ortamda, sporumuzun gelecekteki çizelgesinin nasıl olacağı kararını vermek pek o kadar kolay olmasa gerek. Hele bir de üstüne üstlük, büyük çoğunluğu, spor eşittir sadece futbol denilen bir ülkede yaşıyorsak!..