O kadar yazdık, her daim söyledik ama Sayın Fikret Orman’dan başkası çıkmadı, çıkamadı! Bir tek o, Sayın Başkan kendi takımı lehine verilen kararın yanlış olduğunu çok açık bir yüreklilikle ifade etti. Sayın Orman’ı takip edenler olur diye ümit ettik ama günümüze dek tüm beklentilerimiz boşa çıktı! Gidiş bu ise daha çok ama çok bekleyeceğiz herhalde... Gazetemizde sevgili Köksal Özbek’in ‘Spor ve Dostluk’ başlıklı yazısını görünce ilk önce “Tamam bu işte...” derken içeriği beni hayal kırıklığına uğrattı. \n

Eski bir Fenerbahçe yöneticisi olan Sayın Özbek ile merhabamız ve bir dostluğumuz var. Gönül, bu eski yöneticinin “Kanında ne de olsa Galatasaraylılık var Fenerbahçe düşmanlılığı sergiledi” diyerek İBB’nin hocası Bülent Korkmaz’ı kinayeli bir dille eleştirirken, kendi takımında olanları es geçmemesini dilerdi. Hata ve yanlışlıklar hep rakipte, kendi takımındaki tek menfi görüntü Bekir’in golü attıktan sonra sevincinde aşırıya kaçması! Yani anlayacağınız Sayın Özbek ‘Spor ve Dostluk’ başlıklı yazısında bu bir satırla sözde adaletli davrandığını göstermek istiyor. Peki ama, televizyonda maçı izleyen herkesin gördüğü hakem Süleyman Abay’ın ise kesinlikle hem görüp hem de duyduğu kendisine yapılan galiz küfürleri Sayın Özbek fark etmedi mi? Bu küfürleri eden rakip İBB’nin bir oyuncusu olsa ve hakem bu oyuncuya kırmızı kart göstermese acaba ne olurdu? Sayın Özbek yazısında neyi vurgulardı? Bir düşünün bakalım. Süleyman Abay’ı, Fenerbahçe’nin en önemli oyuncusunu bir sonraki haftada yapılacak derbi maçında oynamaktan mahrum etmedi diye eleştirir miydi? Zor olan işte bu! Kendine yapılmasını istemediğini başkasına yapmamak. Rakibin aleyhine, kendi lehine yapılan hataları mertçe ve açık yüreklilikle ortaya koymak. İnandırıcı olabilmenin en kısa yolu bu... Yoksa bir süslü başlıkla dostluk pekişmez, pekişemez!\n

İşte benim söylemek istediğim tam anlamıyla bu. Dostluk mesajı verenler, spor ile dostluğun bir arada yürüyeceği söylemini ele alanlar, bunu ancak kendi lehlerindeki hakem hatalarını da öne çıkardıklarında yücelir ve inandırıcı olabilirler. Yöneticilerimiz bunu idrak ettikleri zaman sahalarımızdaki şiddet ve kargaşa sona ermeye başlar. Sayın Fikret Orman gelecekte de bu güzel mesajlarına devam eder ise elbette bir gün onun izinden gidecek yöneticilerimiz de olacaktır. Ümit belki de Kaf Dağı’nın ardında ama biz yine bekliyoruz!