ORTADOĞU kargaşasında böyle bir toplum, ülke, devlet olabilmenin ne büyük bir nimet sayılması gerektiğini bilip yapılabileceklerin hepsini doğru yapıyor muyuz acaba? Okulların açılmasına birkaç hafta kala bu konu üzerinde biraz durmadan olmaz.
Nimet gerçekten önemli. Düşünün ki, kötü siyasetçiler elinde iyi yönetilmeyen milyonlarca insan’ın üzerinde yaşadıkları toprakların ne yüce uygarlıklara kaynaklık ve beşiklik ettiğini düşünmeden birbirini hırpaladığı, yaraladığı ülkelerin bölgesi burası ve böyle bir ülkede çok şükür artık kardeş kavgalarının olmadığı, katliamların unutulduğu bir dönem yaşıyoruz.
Doğal afetler de yok.

Böyle durumlarda nelerin yapılabileceğini düşünmeden edemiyor insan.

Örneğin, dağınıklık, düzensizlik ve her şeyden önemli olarak ufuksuzluk sancıları çekmekte olan eğitim ve öğretim sistemine çekidüzen vermek iyi olmaz mı?
Tam zamanıdır: Okulöncesinden, ilkokuldan başlayarak üniversite öncesine varıncaya kadarki bütün sisteminin gözden geçirilip kolay anlaşılır ve kolay uygulanır bir düzene bağlanması gerekiyor. Cumhuriyetin ilk yıllarıyla birlikte “lkokul-ortaokul-lise” diye basit bir kademelendirmenin getirdiği temelin sağlamlığı zihinlerde yer etmiş ve çevresinde çok çeşitli ya da çok boyutlu bir kanaviçenin oluşturulmasını kolaylaştırmıştı. Kabul edelim ki, beceriksizce ortaya atılan “dört-dört-dört” hevesi o basitliğin ve berraklığın canına okumuştur.
Böyle bir deneyim, bundan sonrası atılacak adımların sağlamlığını sağlamak için nelerden uzak durulmasını öğrenme bakımından iyi bir ders sayılmalı ve okullar sistemi acemi heveslilerin cehaletinden korunmalıdır.

Ekonomide planlı gelişmenin ve yüksek teknolojiye hedeflenmiş eleman yetiştirme gereksiniminin gerektirdiği disiplin hiç değilse bu sonbahardan başlayarak eğitimde yeni bir atılımın temel kuralı durumuna getirilebilirse yenilmeyecek bir zorluk yoktur.