Bir kitap sonunda, ama yaşadığımız bir toplumdaki adaletin içyüzünü apaçık gösteren bir mizah şaheseri: “Yargıtatör”...
Mustafa Balbay yaşamış, görmüş, duymuş, anlamış, şimdi de bir güldürü, ama acıklı bir güldürü olarak bizlere sunmuş. Bir bildiri, hem sert hem dostça bir sergileyiş! “Yargıtatör”ün yargıcı da savcısı da gerçekte var. Perdenin öteki yanında insanları sorguluyor, yargılıyor, cezalar veriyor! Uygun gördükleri cezalar dört kez müebbet!.. Şuna idam demeye niye çekiniyorsun? Kim ki sana karşı çıkıyor, kim seni dinlemiyor, kim demokrasi diye bir gerçeğe inanmış, ver cezasını...
Benim kuşağım sehpalarda asılı insanları birkaç kez gördü. Bir daha görmemek için dört kez müebbeti çıkardılar. Alıyorsun, atıyorsun, ölene kadar içerde kalacak. Ömrü altmış yetmiş yılsa, o kadar! Sonrası herkesin gideceği yer, sonsuzluk...
Yaz geldi, mutlu bir dönem başlıyor. Denizler, göller, kırlar sizi bekliyor. Yaşamın en güzel bir dönemine giriyoruz. Hepsini unutmak mı? Toplumun ne halde olduğunu, nice insanların, binlerce yurttaşın içine itildiği çıkmazların günden güne daha da arttığını görmek mi? İlkyazın sevinci birden karabasana dönüşür? Bu karabasanda yaşamak hepimiz içindir artık. Yerken, içerken, gülerken, severken, sevişirken birdenbire bir öksüzlük duymak, budur işte!.. Öyle bir tatsızlık. İnsanlıktan uzaklaşma durumu...
Mayıs ayı sevinç ayı!.. 23 Nisan, 1 Mayıs, derken 19 Mayıs... Gözümüzü karanlıklara kapatıp yalnız aydınlıkları görmek özlemi!..
Okuyun “Yargıtatör”ü... Fırsat bulursanız sahnede de seyredin. Ne tür komiklikler içinde yaşadığımızı anlayın...