20 yıl, 18 yıl...

Paşalar, amiraller!..

Gerçek mi, bu askerlerin bunca yıl hapiste yatacakları?

Altmış yaşlarındaysalar iyice yaşlanmış, çökmüş bir adam olarak özgürlüğe çıkabilecekler...

Bunca zaman kendilerine sordular mı, ben ne yaptım da böyle bir cezaya çarptırıldım diye.. Casusluk mu, vatana hıyanet mi, cinayet mi, ne?

Belli bir rütbeleri vardı, belli çalışmaları, başarıları...

Bir anda hepsi yitip gitti! Kaldılar hücrelerde, koğuşlarda, günler geceleri karanlıklarda geçti.

Bitmiyor bir türlü bu ülke insanlarının çektileri! Hele aydınsan, hele yurdunu ulusunu sevip sayıyorsan...

Senin gibi düşünmeyenlerin eline geçmişsin, en büyük suç bu! Sen de sürüye katıl, boynu eğiklerden biri ol, yakanı kurtar!..

Ülkemizin askerleri, generallik rütbesine ulaşmış değerleri... Kim onları ezilecek bir düşman gibi görüyor? Durup durup sorunlar çıkartıyor, mahkemelerde yargılatıyor...

Kararlar çıkıyor, bilmem ne kadar hapis!.. Yıllar yılı geçecek! Sen hangi suçtan sorumlu olduğunu düşünüp duracaksın! Varsa da bir yanlışlığın cezası bir yaşamı söndürmek mi? İyi ki idam cezasını kaldırmışız! Yoksa idam sehpaları kentin meydanlarını dolduracakmış!

Ordu komutanlığı yapmış koskoca askerlerin yirmi yıla mahkûm edilişleri... Korku, şaşkınlıkla karışık, öfkeyle, kızgınlıkla...

Hangi kanıtlar, hangi tanıklar, hangi belgeler onları bu kadar acımasız bir kurban yapıyor?

Ben altmış yıldan çok gerçekleri görüp yaşadım. Toplum yaşantımızdaki bozuklukların daha da artarak sürüp gittiğini, adalet diye nice adaletsizliklerin ya da adalet diye yapılan yanlışlıkların bir türlü sona ermediğini görerek...

On sekiz yıl, yirmi yıl!.. Koskoca paşalar, albaylar, subaylar... Dedim ya, kendi ordumuza kıyıyoruz.

Hangi ülkede bunun bir benzeri var. Bilen, gören varsa çıksın söylesin...