Bir yazı yazmak... O yazının binlerce okurun karşısına çıkacağını bilerek. Yalnız şimdi değil, gelecekteki günlerde de...

Hiç kolay değil, zorun zorudur! Bakmayın her gün gazetelerde sütun sütun fıkraların, makalelerin çıkmasına! Demek onca yazarımız var.

Hiç değilse yazar yokluğu çekmiyoruz! Sayısız gazetede sütunlar dolusu! Hani ne derler, eline kalem alan kendini kâtip sanır! Nerde kâtip olmak, üç beş satır bir şeyler karalayan, yazar geçiniyor!

Kimseyi küçümsemiyorum. Her yazının bir yararı vardır. En ummadığın bir konu birden aydınlanır. Anlayamadığın bir görüş darmadağınık olur. Hangi parçayı yakalarsan, yakalamak sana kalmış.

İyi şeyler yazmak istersin. Kolay gelir herkesin bildiği sorunlara değinmek, onların beğenmeleri için kimi düşüncelerinden vazgeçmek! Aldatmak gibi bir şey, önce kendini sonra da okurlarını! Kimi yazarlar bu yolda çok başarılı olur! İktidarda kim varsa onu yüceltmek... Böylece kendisinin de yüceldiğini sanmak!

Yazmak, kurtulmaktır bir bakıma! Sırtında yük varmış, ondan kurtuluyormuşsun gibi!

Kitaplar dolusu yazan biri bu tür sorulara ne yanıt verir bilmem! Ben veremem, yazıyorum ya, beğenirsen okursun, işte o kadar derim.

Hiç iddiam olmadı. Kendimi yazar saydığım günden beri hep yazarlık konularını işledim. Yazarlıkta her şeyi bilirmişim gibi... Bakıyorum hiç ummadığım biri, yılların beğenilen yazarı oluvermiş! O, kendini öyle sanmış, başkalarına da bunu hissettirmek istemiş! İnsan düşünüyor, bir yazarı severek okuyan kaç okur var, kaç okuru var?

Soruşturmalar yapılır, kim ne kadar oy alır, o günün ya da yılın yazarı sayılır! O soruşturmalar nasıl yapılıyorsa, kim yapıyorsa, hangi amaçla, hangi çıkar düşüncesiyle...

“Yazmak sanatı” üstüne yazılar kitaplıkları doldurur. Zaman geçer, günün yazarları bir yana itilir. Eskimiştir anlattıkları, toplum değişmiş, sen geride kalmışsındır! Yazar, hep uyanık olacak! Ona uyku yok, dinlenme yok, hep bak, gör, anla!..

Yazarlık kolay değil. Bunu anlamayanlara yazarcık derim ben!