Çözüm nerde?

Arıyoruz, bulamıyoruz! Arar gibi yapıyoruz! Tek partiye dönüştürülmüş bir siyasal yaşam daha iyidir, sanıyoruz... Öteden beri halkımıza bu yanlış, ters düşünceyi sunuyoruz.

Demokrasinin tek çözüm olduğunu bildiğimiz halde!.. Bu ülkenin bütün insanlarının istedikleri gibi düşünmeleri, özgürce oy verebilmeleri, demokrasinin baş koşulu değil midir?

TBMM’de ille de bir ya da en çok iki partinin bulunmasının demokrasiye aykırı olduğunu bir türlü kabul edemiyoruz. Seçmenin, sevdiği, beğendiği, yararlı gördüğü partilere, görüşlere oy vermesini, ülke yönetiminde çoğulculuğun kaçınılmazlığını bir türlü içimize sindiremiyoruz...

***

Demokrasiyi kurmanın, yerleştirmenin tek yolu nedir?

Genel seçimlerde yüzde onluk oylama düzenini kaldırmaktır. Böylece değişik görüşlerin, düşüncelerin çarpışacağı, en doğrusunun, en yararlısının benimseneceği bir TBMM yaratmak...

Hangi demokrasilerde var böyle yüzde onluk engel? Bir parti milyonlarca oy alıyor, ama bir tek milletvekilini Meclis’e sokamıyor! Belli ellere, belli görüşlere, açıkçası iki büyük partinin liderlerine bırakılıyor ülkeyi yönetme sorumluluğu... İşte içinde çırpındığımız çıkmaz...

***

Yüzde beş, yüzde üç barajlar halkın sesini duyuracak, soluk almasını sağlayacaktır. Meclislerde siyasal tartışmaların daha düzenli, daha dengeli, daha nitelikli olmasına yol açacaktır. Ama bugün ne Tayyip ne de Baykal gerçek bir demokrasinin kurulmasından yana görülmüyor! Ben iktidardayım, sen muhalefettesin, böyle sürsün, oh ne güzel!..

Belki bir gün yüzde onluk barajla iktidar olur ya da olmazsın ama bu millet hiçbir zaman gerçek demokrasiye kavuşamaz!..

Çözüm isteyenler, önce demokrasiden uzak partilerin hegemonyasından kurtulmamızın çaresini düşünmelidirler.

Tek çözüm, seçim barajını yüzde 5’lere, hatta 3’lere indirtebilmektedir.