Uzun yıllardan sonra yurtdışına çıkmak ve 29 Ekim’i ABD’nin Florida eyaletinin Bocaraton kentinde geçirmek mukaddermiş.

Ulusal ve dinsel bayramları buradaki Türk Evi’nde kutlamaya alışan Bocaraton’da yaşayan yurttaşların toplantılarına katılacaktım. Ankara hapşırırsa, yurtdışındaki etkinliklerini bir ölçüde büyükelçiliklerimizin desteği ile oluşturmayı alışkanlık haline getiren soydaşlarımızla bayramlaşmanın günü de değişti.

29 Ekim, gün olarak Türk Evi’nde cumartesi akşamları buluşmaları olarak bir araya gelme toplantısı oldu. Ama asıl Cumhuriyet Bayramı kutlaması gelecek haftaya ertelendi. Washington Büyükelçimiz Namık Tan’ın kutlama mesajı okundu.

***

Demek deprem sadece bina yıkmak, insanların ölümüne sebep olmakla kalmıyor. Kişinin belleğini de sarsıyor. Altüst ediyor!

9 yıldır ülkeyi büyük bir çoğunluğa dayanarak tek başına yönetme becerisini elinde tutan AKP iktidarının, çöken kamu binalarının altında kalarak ölüme giden yurttaşlarımızın hesabını vermek yerine en büyük bayramın üstüne de matem örtüsü örtme seçeneği, burada yaşayan kimi soydaş, kimi aynı zamanda yurttaşlarımız tarafından eleştiriliyor.

Onların da söylediği gibi elbette o yitirdiğimiz insanlarımızın acısının yanı sıra kaderde ve tasada ortak 74 milyon yurttaş olarak en büyük ulusal bayramın etkinliklerini de paylaşmalı değil miydik?

Nitekim buradaki toplantıda İstiklal Marşı’mızdan sonra, Onuncu Yıl, İzmir’in Dağları gibi marşları da dinlemek, çoğu yıllarca önce anavatanlarından ayrılmış olan soydaşlarımızı duygulandırdı.

Benden bir konuşma istemişlerdi. Yurtdışında kendi ülkemdeki siyasi iktidarı eleştirmem, İsmet İnönü’den aldığım politika dersleri ile bağdaşmayacağı için sadece ulusal bilinçlerimizdeki ortak duygulara kısaca değinmekle yetindim. İster Demokrat, ister Cumhuriyetçi olsun, her ABD vatandaşının nerede yaşarlarsa yaşasın uluslarına olan bağlılıklarından söz ettim. Burada ev ve mağazalara asılmış ABD bayraklarının yanı sıra İtalyan, İngiliz bayraklarını da bulunduran işyerlerine dikkatleri çektim. Türklerin de neden kendi ay-yıldızlı bayrağımıza aynı şekilde yer vermeleri gerektiğini söyledim.

***

Sonra masa dolaşmalarına sıra geldi. O söyleşilerde soydaşlarımız Ankara’nın burada yaşayan Fethullahçılara destek vermesinden dert yandılar. Ve Türkiye’de en büyük bayram kutlamaları etkinliklerinin yasaklanmış olmasını kınadılar.

O etkinlikler deyince, zaten yıllar önce terk edilmiş olan cumhuriyet balolarını düzenlemek ya da geçen yıl olduğu gibi halk eğlenceleri yapmak sanılmasın. Ama okul çocuklarımızın, silahlı kuvvetlerimizin oluşturacağı bir geçit töreni ile kasaba ve kentlerimizde bağımsızlık savaşını kanları ile kazanarak, ümmet toplumundan bir ulus devlet oluşturan Mustafa Kemal ve silah arkadaşlarına minnet duygularımızı yinelemeyi engellemenin akla sığan yanı var mı?

İktidar, dünyanın neresinde olursa olsun, yasakların karşı tepkiler oluşturacağını aklına getirmemiş olmalı ki bilgisayarıma düşen haberler, Facebook ya da Twitter hesaplarında paylaşılan mesajlarla özellikle dinamik gençlerimizin kendilerinden nasıl söz ettiğinin farkına varmamış.

88’inci 29 Ekim’i, yani aziz Atatürk’ün 10’uncu Yıl Nutku’nda söylediği gibi “en büyük bayramımızı” bu kez bu mesajlarla kutlamış olmanın ayıbı, neden olanların yakalarında bir leke olarak kalacaktır.