İnönü’de bir Kiev maçıydı. Beşiktaş öndeydi.. Son saniyelerde Beşiktaş ablukadaydı.. E artık o günler geride kaldı. Beşiktaş çok ileri gitti!
Çünkü, “Yeterince ileri gitmemektense, fazla ileri gitmek iyidir”! (x)
Beşiktaş, bu defa Talisca, Aboubakar ve Adrinao’yla sahaydı. 2 Gökhan’dan biri sakat, biri yedekti! Cenk ve Olcay da kulübedeydi.
Beşiktaş’ın golü Quaresma’dan geldi. Abuobakar’ın düşürüldü. Frikiki Talisca mı Quaresma mı atacak derken, Q7 attı ve gol oldu.
İşin ilginç tarafı; frikik atılırken, Fabri’nin orta sahaya kadar gelerek Quaresma’ya “sağa sağa” diyerek bağırmasıydı. Galatasaray maçının ilk devresinde topa girmeyen Beşiktaşlılar, o maçın 2, yarısındaki gibi bir topa neredeyse üç kişi basıyordu. Demek ki, Hoca’nın G.Saray maçının ilk yarısındaki oyun için kızgınlığı oyunculara yansımıştı. Top kazanmak için koşarsan, sonucunu da böyle alırdın. Tolgay’ın topu ayakta tutması lazımdı. Kaptıracağı bir top ölümcül olabilirdi. Ve ikinci yarı katırdı topu. Ancak, tehlike Fabri’den döndü. Beşiktaş üst üste atak deneren golü yedi.
Her şey güzel giderken Beşiktaş o kadar basit bir gol yedi ki.. Beşiktaş 3’lük yapacağı maçtı. Ama durum 1-1’di. Son 8 dakikaya girildiğinde artık heyecan doruktaydı. Beşiktaşlı oyuncuların hırslarını sonuca yansıtmaları lazımdı.
Hani ben tutuktun bu gece, Beşiktaşlı golcülere ne oluyordu. Alacağı maçı berabere bitirdi Beşiktaşlı oyuncular! Gündem aslında “Yalnız damadın” patlayan mesajlarıydı.
Damadın mesajları ile birlikte bu maçı çapraz kurgu ile anlatabilirdim.
Mesela, “Damat gelir eşmeden, mesajını al çeşmeden” ya da “Bir elin nesi var, damadın sesi var” diye betimlemeler yapabilirdim.
Ama yapmadım..
Medyadaki rezillik diz boyuydu nasıl olsa!
Onun için yapmadım..
“Ezen de fena ezmişti” zaten..
Beşiktaş güldürür dedik, o da yarım ağızla gülüş oldu..
Neyse beraberlik mağlubiyetten iyidir..
Başladığı gibi bitiremedi Beşiktaş!
(x Stalin)