El ele geldiler..
Eski yıllardaki gibi..
Yani rekabetin tam gaz, kardeşliğin ve dostluğun ölümüne olduğu yıllardaki gibi...
Beşiktaş ve Fenerbahçe formaları  iç içeydi..
Yarım ekmek köfteyi beraber yediler..
Bakkaldan aldıkları suyu paylaştılar..  
Kimisinin sevgilisi Beşiktaşlı, kimininki Fenerbahçeli idi!
Hatta bir çift vardı…
Erkek Fenerbahçeli, kız Beşiktaşlı…
Tartışıyorlardı..
Belli ki kızgındılar…
Fotoğraflarının çekildiğini görünce sarıldılar birbirlerine…
Amaçları birdi!
Çünkü kalpler, kömür karası Soma idi!
Fotoğrafı çeken gazeteci Zeynel Lüle idi…
Saraçoğlu ve çevresinde renklerin gerçek kardeşliği vardı…
Onları birleştiren “Acının” ortak paydası gözyaşlarıydı…
Kimse kimseyi öldürmedi, kimse kimseyi dövmedi bu gece!
Keşke acılar olmadan dan böyle yan yana olabilselerdi!

Onlar ki maden ocağının dibindeydi!
Bir tek onlar vardı!
Yerin 2 bin metre altında..
Kimi para sayma makinesi alırdı,
onlarsa 30 lira yevmiye…!
Yerin altında..
2 bin metrede..
301 baba..
301 yiğit yoldaş..
301 beden..
301 insanoğlu..
301 kader arkadaşı..
301 yazgısız adam!
Çocuklarının “Baba” diye seslenişlerini artık duyamayacaklardı…
Geride,
yetim çocuklar, dul eşler ve bir yığın borç…
Soma’da ölenler öldü, aileler perişan oldu!
 “Amcası – dayısı” olanlar köprüyü çoktan geçti!
Beşiktaş, Fenerbahçe ve Chelsea arkasında “Amcası-dayısı” bulunmayan ve o madende “öldürülen” işçiler için Kadıköy’deydi!
(İzmir’de de Galatasaray ve Atletiko Madrid)
xxxxxxxx

Beşiktaş ve Fenerbahçeliler aynı tribünde maç seyrederse böyle olur tabii(!).

-Koşsana lan mal…
-Kime diyorsun…
-Bizimkini diyorum…
-Ha, tamam o zaman…

Gülmeyin ama durum vallahi böyle idi!

Ve Beşiktaş uzun bir zamandan sonra Kadıköy’de maç kazanırken, Mourinho’lu Chelsea
futbolseverlerin önündeydi..
Ve ben, uzun bir süreden beri ilk defa küfürsüz devreler seyrettim…
Aslında 3 maç görünümlü 1.5 maç!
Gösterge, Fenerbahçeli futbolcuların hala tatilde olduğunu ortaya koydu..
İsmail Köybaşı’nın dönüşü muhteşem olurken,
Fenerbahçeli ve Beşiktaşlılar karışık oturunca ortaya dünyanın en güzel manzarası çıktı..
“Oldu, bu da oldu” dedirten şey, Fenerbahçelilerin Chelsea karşısında Beşiktaş’ı desteklemeleri idi!
Özellikle Drogba’ya karşı…

Demba Ba’nın kopup götürdüğü top kornere çıktı an, Şükrü Saraçoğlu’nda Fenerbahçe ve Beşiktaşlılar da birlikte ayağa kalktı...
Hele arkasından Beşiktaş’ın gölü gelince, Fenerbahçeli taraftarların gönülden sevinmeleri görülmeye değerdi doğrusu!   
Beşiktaş’ın Chelsea’ye attığı golün ardından Fenerbahçelilerin de “Koyduk mu..” diye tezahürat yapmaları ise tarihe not düşecek kadar hem manidar hem de çok sevimliydi...!!

Bundan sonra acılarla değil, sevgilerle de bir araya gelmek lazım bence!
En Kalbi Muhabbetlerimle..
Ben CAN; Orhan Can..