Yandaş medyayı büyük bir hayret ve dehşetle izliyorum…

Bu nasıl bir sorumsuzluktur, bu ne tür bir vicdansızlıktır anlamakta gerçekten güçlük çekiyorum. İftiracılığın, seviye düşüklüğünün, tetikçiliğin elle tutulurcasına yoğunluğu karşısında mesleğim adına utanç duyuyorum…

Türkiye, 85 yıllık geçmişinde, darbe dönemleri dahil böylesine kepaze bir süreç yaşamadı… Gazete manşetlerinin “çamur at izi kalsın” alçaklığı üzerine inşa edildiği, köşelerin satılığa çıktığı, tetikçilerin hangi kapıya bağlandığını övünçle ilan ettiği, kendisini savunma hakkından bile yoksun insanlar hakkında en rezil iddiaların gerçekmiş gibi servis edildiği bir dönem olmamıştı bu ülkenin geçmişinde… Böylesine göstere göstere “korku imparatorluğu” yaratılmamıştı…

- Bunun adı “dinci faşizmdir!.”

***

Gelelim bu düzenin oluşmasında “yüksek katkısı” bulunan kalemşorlara…

1- Zaman gazetesinin, yazılarında sürekli “hoşgörü, uzlaşma, iyi niyet” klişelerini bolca kullanan genel yayın müdürü Ekrem Dumanlı, önceki gün “Bu tuzakların hesabını kim verecek” başlıklı yazısında maskesini bir çırpıda fırlatıp atıverdi!. Fethullah Gülen Efendi hakkında yazıldığı iddia edilen bir e-postadan yola çıkan Dumanlı, epey esip gürledikten sonra, kalemini tutamayıp şu satırları döktürdü:

- Serhat ve Eyüp adlı dedikleri gençleri Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği adında PKK bağlantılı bir örgüt yalancı şahitliğe zorlamış…

Şu seviye düşüklüğüne, şu iftiracı ruh haline bakar mısınız?. On binlerce gence burs veren, “Haydi kızlar okula” gibi dev bir kampanyayla Doğu ve Güneydoğu’da binlerce genç kızın yaşama kazandırılmasında birinci derecede pay sahibi olan ÇYDD gibi yüz akı derneğe yapıştırmaya çalıştığı etiketi aslında kendi göğsüne iliştiriyor, farkında değil!..

2- Dezenformasyon, kirli bilgi deyince Taraf gazetesinin başyazarı Ahmet Altan’ı unutmamak lazım. Uzun süredir yazmayan Altan, meğer “para seferinde” imiş. Uzun maceralardan sonra bulmuş da. Bir işadamı istediklerinden fazlasını vermiş, rahat etmişler. Ama yetmemiş, dünyaya açılmaya karar vermişler.. Altan’ın kaleminden okuyalım:

- Dünyanın “demokrat” gazetelere fon açan basın kuruluşlarıyla temasa geçtik, bir kısmıyla anlaşmaya vardık, bir kısmıyla görüşmelerimizi sürdürüyoruz… Dünyalı bir gazete olmanın güveniyle, Türkiye’nin iğneli fıçısında çalkalanmadan devam edecek noktaya nihayet vardık. Artık sağlam ve rahatız…

Tebrikler!.. Demek dünyanın Ahmet Altan’ın kendi deyimiyle tırnak içinde demokrat gazetelerine fon açan basın kuruluşları varmış!.. İnsanın, “Hay Allah, daha önce niçin düşünmediniz de uzun maceralara atıldınız?” diyeceği geliyor. Herhalde isimlerini de açıklayacaktır; dünya kriz içinde kavrulurken böylesine iyiliksever “basın kuruluşlarından” faydalanmak isteyen başka “demokrat” gazetelere yol göstermiş olur…

İşte bu Ahmet Altan, “nasıl rahata erdiklerini” anlattığı yazısında, bir taraftan da “misyonunu” belirtmeyi ihmal etmemiş:

- Özellikle darbe ve ordu yanlısı gazetelerin “Ergenekon” konusundaki o aşağılık yayınlarını görmek, “darbecilerin, darbe kışkırtıcılarının yakalanmasını” fütursuzca “siyasi iktidarın muhaliflerini susturmak” olarak nitelemelerindeki yüzsüzlüklerine tanık olmak, direncimi ve kararlılığımı arttırdı…

Bakın, kalp kalbe nasıl karşı!.. Ben de bu yazıya iktidar yanaşmalarının vicdansızlıklarından, seviyesizliklerinden, köşelerini nasıl satılığa çıkardıklarından söz ederek başlamıştım!.. Burada sorulması gereken soru şu:

- Bu “gazete” yayına başladığı günden bugüne kaç haberi yalan, kaç haberi çarpıtma ve karalama çıktı?..

Başyazar, bir haftalık dinlenceden sonra bu envanteri çıkartsın, sonra devam ederiz!.. Şu hale bakın, daha sırada Ali Bayramoğlu, polis yazarlar Önder/Emre, Şamil Tayyar, Emre Aköz, Fehmi Koru, Tamer Korkmaz denen kalemşorların yakası açılmadık incileri vardı ama yine yerim bitti.. Ama dert etmiyorum, hak ettiklerini nasıl olsa fazlasıyla alacaklar…

- Çünkü bu güruhun incileri tükenmez!..

e-posta: umitzileli@gmail.com