İlhan Selçuk’un ülkesi için yaptıkları bir insan yaşamına sığdırılacak gibi değildir. Saymakla bitmez.

İlhan Selçuk (İlhan Abi), Turhan Selçuk ile birlikte 1950’li yıllarda çıkardığı, Dolmuş, Kırkbirbuçuk, Taş isimli mizah dergileri ile Türk karikatür sanatını dünyaya tanıtmıştır.

Türk karikatür ustalarının eserlerini yurtdışına taşımış.

Böylece, “Nasrettin Hoca’nın torunları” olan karikatür ustaları ile dünya mizahının tanışmasına aracı olmuştur.

Ben, İlhan Selçuk’u, Dolmuş dergisinin bir okuru olarak tanıdım. Dolmuş dergisi Türk mizahına evrensellik, derinlik ve zenginlik getirmiştir.

Birçok çizere “şöhret” yolunu da açmıştır.

Dolmuş dergisi, Rıfat Ilgaz’ın “Stepne” takma adı ile yazdığı bir mizah başeseri olan “Hababam Sınıfı”nı edebiyat dünyasına kazandırmıştır.

İlhan Selçuk’la yüz yüze gelip tanışmam, 1962 yılı Nisan ayında Cumhuriyet’te oldu. O gün bugündür İlhan Selçuk, benim için “İlhan Abi” olmuştur.

Nadir Nadi’nin ısrarlı daveti üzerine, İlhan Selçuk da Cumhuriyet’in sahibi Nadir Nadi’yi kırmamış, saygın bir gazetedeki (Vatan gazetesi) köşesini bırakıp, Nisan 1962’de Cumhuriyet’te aydınlığa ve uygarlığa bir “Pencere” açmıştır..

Mustafa Kemal Atatürk’ün isteği ve görevlendirmesiyle Yunus Nadi’nin 7 Mayıs 1924’te kurduğu Cumhuriyet gazetesi, laik Türkiye Cumhuriyeti’nin dışındaki güçlere, kurumlara, partilere, iktidarlara ve kişilere boyun eğmeden, ödün vermeden bugüne kadar yoluna devam etmiştir.

Bundan böyle de yoluna devam edeceğinden kuşkumuz da yoktur.

İlhan Abi, bir bilgeydi, “aydınlanmanın bilgesiydi”.

İlhan Selçuk bana, bu dünyadan değilmiş de bir efsaneden çıkıp yeryüzüne inmiş gibi gelir.

Cumhuriyet, yalnızca bir gazete değildir. Cumhuriyet, çalışanlarına eğitim de veren bir okuldur. Bir akademidir... Bugün, diğer gazetelerde, televizyonlarda üst düzey yöneticilere kadar pek çok arkadaşımız, bu okulda eğitim almıştır. Cumhuriyet, okurları için “açık öğretim üniversitesi” olma görevini de üstlenmiştir. 86 yıldır, bu görevi de ödünsüz olarak başarıyla sürdürmektedir.

Yunus Nadi, Atatürk’ün adını koyduğu Cumhuriyet’i, bir gazete olmanın ötesinde bir üniversiteye, bir “açık öğretim üniversitesine” de dönüştürmüştür.

Yunus Nadi, Cumhuriyet’in sahibi ve başyazarı olmasının yanında bu “açık öğretim üniversitesi”nin rektörlüğünü de üstlenmiş ve çalışma arkadaşlarıyla birlikte bu görevi 1945’e dek ödünsüz başarmıştır. Bu üniversitenin rektörü olarak, 1924’ten 1945’e kadar Türkiye’nin önde gelen bilim insanlarına, sanatçılarına, yazar ve düşünürlerine, üniversitesinin kapılarını ardına kadar açmıştır.

1945’te Nadir Nadi, babasının ölümü üzerine, ondan devraldığı “gazetenin başyazarlık” görevinin yanında Yunus Nadi’nin kurduğu Türkiye’nin ilk açık öğretim üniversitesinin rektörlük görevini de 1991’e kadar eksiksiz ve ödünsüz yerine getirmiştir.

Nadir Nadi’den sonra Cumhuriyet’in sahipliğini Nadir Nadi’nin “vasiyeti ile “Cumhuriyet Vakfı adına” İlhan Selçuk, omuzlarına almıştır.

... İlhan Selçuk da Yunus Nadi’nin kurduğu bu üniversitenin rektörü olarak, Türkiye’nin aydın, uygar, Cumhuriyetçi, değerli bilim ve sanat adamları ile yazar ve düşünürlerine üniversitenin kapılarını yine ardına kadar açık tutmuştur.

21 Haziran 2010 günü aramızdan ayrılıp “sonsuzluğa taşınan” İlhan Abi’yi özlemle arıyor ve anıyorum.