Sevgili Okurlar,

Baştan söylemeliyim: Bu bir teşekkür yazısı!

12 Mayıs Perşembe günkü gazetemizde, üstelik birinci sayfasında, IPI -Uluslararası Basın Enstitüsü’nün “Basın Özgürlüğü Diyalog Ödülü”nün bana verileceği açıklandığından beri, telefonlar, e-postalar durmuyor! Bir sevgi-kutlama-tebrik yumağında yuvarlanıp duruyorum…

İtiraf edeyim harika bir duygu!

En, en başta Cumhuriyet gazetesinin çalışanlarının, meslektaşlarımın ilgisi, ardından okurların birbirinden güzel sözleri…

Basına ilişkin bu habere, ertesi gün Cumhuriyet dışında, sayfalarında yer veren bir başka basın kuruluşu Milliyet gazetesi oldu. Onlara da teşekkürüm sonsuz.

Bu arada, analarıyla övünmeyi seven, benim iki muhteşem oğlum, fırsat bu fırsat deyip, haberi internet ortamına şutlayınca… Bugüne dek katkıda bulunduğum Sivil Toplum Kuruluşları, haberi yayınca… Benim sevgi yumağı büyüdükçe büyüdü. Bir kez daha internet ve STK’lerin gücünü gördüm. Onlara ve onlar aracılığıyla bana ulaşanlara, birbirinden güzel mesajları bana iletenlere sonsuz teşekkürler…

Ödül, kime?

Şimdi gelelim madalyonun öteki yüzüne:

Bir ülkede, insanlar gazetecilik yaptıkları için, düşündüklerini yazdıkları için, gerçeği araştırdıkları için, mesleğin gereğini yerine getirdikleri için, yıllarca hapsediliyor, hücrelere tıkılıyor, işkence görüyor, işten atılıyor, baskı görüyor, tehdit altında yaşıyor ve zulüm görüyorsa… Bana bu ödül verilmiş ya da verilmemiş hiçbir anlamı yoktur!

Daha doğrusu belki de tek anlamı vardır: Şunları haykırabilmek için bir fırsat:

“Heyyy! Gözlerinizi açın! Şu ileri demokrasi dediğiniz Ilımlı İslam cumhuriyetinizde yaşananların farkında değil misiniz!”

“İnternete filtre getirmeye kalkan ülkemizde 74 gazeteci hapiste! Bilmiyor musunuz!”

“Dünya basın özgürlüğü sıralamasındaki utanç verici yerimizin farkında mısınız? Türkiye’nin son bir yılda 127. sıradan 138’inciliğe gerilediğini bilmiyor musunuz!”

Bunları yurtdışına değil kendi ülkemin liberal geçinenlerine, basın özgürlüğü olmadan demokrasi olabilirmiş gibi yapanlarına haykırmak için bir fırsat!

İşte bu nedenle, 14 Haziran’da Viyana’da ödülü, şu anda hapiste, hücrede, mahkemelerde süründürülen, zulüm gören gazeteciler adına, onlar için alacağım.

Ödül, neye, niçin?

Şimdi gelelim bir düzeltmeye: Kimi haber kaynakları, hem “IPI Basın Özgürlüğü Diyalog Ödülü”nün ilk kez verileceğini açıklıyor, hem de bu ödülü daha önce Sevgili Hrant Dink ve sevgili Nedim Şener gibi meslektaşlarımın aldığını belirtiyor. (Günlerdir Emre Kongar’ın yazdığı “oksimoron” örneği de diyebiliriz. Bir “ilk”in, daha öncesi olmaz…) İki isim de benim canlarım. Ama…

Ama doğrusu şöyle: Bu ilk kez verilen yeni bir ödül. Bundan böyle her yıl verilecek. IPI’dan yapılan açıklamada, gazetecilikte istikrar, nefret dilini, şiddet dilini, ayırımcılığı dışlama, ama özellikle WINPEACE (Türkiye Yunanistan Kadın Barış Girişimi) çalışmalarım vurgulanıyor. Zaten ödül de Viyana’daki IPI İsrail-Filistinli Gazeteciler Forumu’nda verilecek.

WINPEACE girişimini 1996’da kurmuştuk ama o gün bugün çalışmalarını sürdürüyor. Geçen yıl yayımladığımız WINPEACE kitabı, uluslararası arenada örnek olarak algılanmaya başladı.

İşte o nedenle en baştan beri söylemek istediğimi şimdi açıklıyorum. Ödül sadece bana değil, iki konuda “kadın ve şiddeti dışlama” konusunda düşünmüş, düşlemiş, uzmanlaşmış, emek vermiş ve hâlâ çalışmayı sürdüren Türkiye’de “WINPEACE”i oluşturan kadınlara verildi! Her birini kucaklıyor ve hepsine teşekkür ediyorum!