Bayramınız nasıl geçti? Mutlu musunuz? Mutsuz mu? İçiniz nasıl içiniz? Çoluk çocuk, büyükler, küçükler? Onlara nasıl bir dünya, nasıl bir ülke bırakacağım endişesiyle, ya da yarın mutlak daha güzel olacak inancıyla, düne ve yarına baktınız mı? Geleceğe dair umutları yeşerttiniz mi?
Bayramdı ya... Dinlenebildiniz mi? Gülümseyebildiniz mi? Korkulardan endişelerden uzak birkaç saat geçirebildiniz mi? Ağız dolusu, yürek dolusu kahkaha atabildiniz mi? Sevdiklerinize sarılabildiniz mi?
Bütün bu sorduklarım boşuna değil. Soruyorum. Çünkü 13 yıldır yaşadığımız kutuplaşma, 13 yıldır bilenin kin, öfke ve intikam duyguları hepimizin canına yetti! Bunca yıldır olanı olmazmış, olmayanı olmuş gibi gösteren yalanlar; herkesi cahil, aptal, geri zekâlı yerine koymalar; bana benzemeyen her kimse benim düşmanım; benden olmayan düşmandır, vatan hainidir söylemleri, herkesi bıktırdı!

Yetti gayri
Bütün bu gerilim, bu kavga, Türkiye’ye hiç ama hiçbir şey kazandırmadı. Tam tersine çok şey kaybettirdi!
AKP iktidarı planlı ve sistemli bir şekilde herkesi kendine benzetmeye çalıştı. Ama başaramadı.
Başaramadı, başaramazdı, çünkü Mustafa Kemal Atatürk ve arkadaşlarının ektiği çağdaşlık tohumları taa derinlere yerleşmiş, köklerimize sinmişti. O kökler artık bir daha sökülüp atılamazdı, yok edilemezdi. O tohumları yeşertmek için amansızca emek veren kuşaklar ve onların çabaları yok sayılamazdı.
Çağdaşlığın meyvesini tadanlar, bir daha ondan vazgeçemezlerdi...
Kul değil, vatandaş olanlar; köle değil özgür olanlar, bağnaz değil, ileri görüşlü olanlar bir daha geriye dönemezlerdi. Devrimi tadanlar, karşıdevrimin hizmetine giremezdi.

Gezi başardı
AKP’nin dini inançları referans ve örnek göstererek, Türkiye’nin kıyı kentlerini, kendi ideolojisi doğrultusunda Arap Müslümanlığına dönüştürme şansı hiç yoktu.
Nitekim Türkiye’nin her yerinede patlak veren Gezi Direnişi tanığımdır.
Gezi’nin her yaştan gençleri başardılar. Geriye dönüş yok dediler.
Şimdi bugün koalisyon yolları aranırken, belki de kıyılarla Anadolu’nun el sıkışma vaktidir diye düşünmek istiyorum...
CHP nasıl türbanlıların rahatlamasına destek olduysa, belki AKP de kıyılarda yaşayanların yaşam biçimine saygı gösterebilir diye inanmak istiyorum...

İzmir - Diyarbakır
Tanrı aşkına, hâlâ kuşkusu olan var mı: İzmir’de tam demokrasi olmadan, Diyarbakır’da olabilir mi?
Hakkâri özgürleşmeden, Edirne özgürleşebilir mi?
Öyleyse belki de kıyılarla Anadolu’nun el sıkma vaktidir diyorum...
İnsan gibi yaşamanın vaktidir... Birbirinin gözünü oymadan... Kindar kuşaklar yetiştirmeden... İntikam peşinden koşmadan... Devrimlerle kazandıklarımızın tadını çıkararak... Cumhuriyet devrimlerini geriye değil, daha ileriye götürerek... Birbirimizi severek değilse bile, birbirimiz dinleyerek, anlamaya çalışarak... Birbirimizi gözeterek...
Mesela bir CHP - AKP Koalisyonu? Neden olmasın? Başarabilir miyiz?