Bugün pazar,
bugün ihtiyarları güneşe çıkaracaklar karantina yüzünden mahkûm olmuşken ev hapsine
güneşe hasret kalmıştı hepsi de...
Evde bile olsa kapalıydılar neticede
bir avuç gökyüzü biraz güneş özlemdi
pencerenin ötesinde
ihtiyarlar bugün güneşe çıkacaklar,
Kimileri teker teker hatırlayacak eski ilkbaharları
kimileri esnetecek erimiş kaslarını
Acaba içlerinden kaçı hatırlayacak
1938’in bir pazar günü,
Ankara Merkez Komutanlığı Cezaevi’nde ilk kez güneşe çıkarılmış Nâzım’ı?
O gün not defterine yazdığı şiirde şöyle seslenecekti Nâzım:
“Bugün Pazar
Bugün pazar
Bugün beni ilk defa güneşe çıkardılar
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün
bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldamadan durdum
sonra saygıyla toprağa oturdum
dayadım sırtımı duvara
Bu anda ne düşmek dalgalara
bu anda ne kavga ne hürriyet ne karım
Toprak güneş ve ben
Bahtiyarım”
Güneşe çıkarıldığında güneşe ilk kez
çıkarılan Nâzım’a
bir selam çakan, daha sol memesinin
altındaki cevahir solmamış,
bugünün o eski gençlerine selam olsun!
