Ülkenin sosyolojik yaşamında bugüne dek ortaya çıkan en önemli görüntü içinde herkes var. Gençler, anneler, siyasiler, yönetenler, hukukçular, polis ve diğerleri... Kişi ve kurum olarak biraz da şaşkınlıkla geldiğimiz gençlik çıkışından sonuç almaya çalışanlar, Gezi’de belki de en kısa sürede en uzun yolu çözmeye çalışan beyinler kafa patlatıyorlar. Hatta Avrupa ve dünya ulusları da işin içine girdi. Ne var ki bir kesimden tık yok! Ne temsilen ve ne de muhatap olarak ortalıkta görünmediler! Tuhaf olan tribünleri bir araya getiren, hatta çok zekice slogan ve esprili mesajlarla dikkat çeken dargın kardeşlerin taraftarları barışırken; sahadakiler, yani futbol lejyonerlerimiz “tatilde” olduklarından ortalıkta görünemedi! Sanırım onların derdi çok büyük! Çünkü transfer söylemleri ve menajerleriyle olan yoğun mesaileri nedeniyle “asparagas” haber de olsa spor medyasında dar alanda paslaşıyorlar. Geçiş dönemini yaşıyorlar!

Çok yorgun düştükleri sezon sonu onların kafalarını dinlerken yeni Avro hesapları içindeki dünyalarından başını kaldıracak zamanları yok! Kulüplerimiz ise yeni mevsim rol model olan kongrelerle taraftarlarını heyecanlandıracağına, kendi heyecanları içinde boğuşuyorlar. Zor durumdalar hak vermek lazım!
Ama “olmaz olmaz” demeyin. Bu tribün gençleri artık kendi samimiyetlerini bir araya koyup birbirleriyle ilişki kuracak ve birbirlerine sarılacak empatiyle zincirleri kırarak kulüp yönetimlerinin yapamadığını yaptı. Aslanlar gibi kucaklaştılar! “Bravo çocuklar” demek ve alkışlamak lazım bu birlikteliği. Bundan sonra birbirlerinin maçlarına gidip izleyeceklerdir. Araya gereksiz kişiler girmesin. Onlar (futbol dünyası) sanatçıların hangi anlamda olursa olsun duyarlılıkla çözümcü olmak adına gösterdikleri çabayı ortaya koymadı. Bunu gelecekte hepimiz tartışacağız galiba.. Ama ana nedeni her zaman onların yaşamlarının iki önemli gerçeği herkesle çıkar ilişkilerini sağlıklı tutmak ve kendilerini tribünlerin üstünde görmek tutkusunun yansıması olarak bu durumu yaşadılar. Büyük paraların endüstriyel borsasında zarar görmek ve ortalıkta bulunmak istemediler belki de... Ya “topçu” ya da “popçu” olmak böyle bir tavır gerektirse gerek. Biliyorsunuz ben hiç anlamam bu işten! Hani yırtınan, bu ülkeyi terk etmekle futbol dünyasını tehdit edenden tutun da, öğrencim olma şansıyla önemli emeğim bulunan kişiler dahi suskun kaldı!. Çünkü onlar transfer ayındalar! Çok yoğunlar ve herkesle iyi geçinmeyi bilirler. Genç tribün kardeşleri sadece tribünde hatırlanır belki de.. Kusura bakmayın yine sizleri mutlu etmek için yeni sezona geçiş yapmaya çalışıyorlar! Bu nedenle “kuytu dünya”larından çıkamıyorlar.