1950’de final maçında başına gelen felaketin tekrarından korkan Brezilya, Meksika karşısında öldü öldü dirildi. Güney Amerika’nın canlı ve çok koşan takımı Meksika, eski G.Saraylı Dos Santos’un yönetiminde çok etkili ataklar yaptı. İlkyarıda Neymar’ın etkisiz olmasının yanı sıra golcülerinin suskunluğu, Brezilya’nın kanatlardan geliştirmek istediği ataklardaki düzensizlik, çabuk oynayan takımlar karşısındaki pas - fantezi karışımı düşünceyle birleşip lüks bir görüntü verince bu durum rakip için avantaj oluyor. Ayrıca psikolojik olarak Dünya Kupası’na hazırlanan futbolcuların bu ürkekliklerini atamadıkları dikkat çekti. Meksika ise kendisi için çok önemli olan gruptan çıkma şansını kaçırmamak adına iyi mücadele etti. Bana göre sahanın yıldızı Dos Santos’la beraber Meksika kalecisi Ochoa ve sağbekleri Aguilar’dı. Özellikle kaleci Ochoa, yaptığı müthiş kurtarışlarla Brezilya’ya gol şansı tanımadı ve maçın adamı olmayı başardı.
Cüneyt Çakır, 40 yıllık aranın ardından Türk hakemliğini Doğan Babacan’dan sonra çok iyi temsil etti ve bizi gururlandırdı. Ama asıl sorun Brezilya’nın 1950 korkusunu atamamış olmasıydı.