Avrupa Şampiyonası grup maçında dün gece İsviçre’ye 3-1 yenildik. Fazla uzatmadan ve okurları da yormadan gerçeği vurgulamak isterim. Hak ettik bu sonucu! Hatta “Rakip biraz da antrenman ölçeğinde rahat oynadı” desek yeridir. Sahaya gereksiz averaj hesabı yapanlar, 6. dakikada ilk golü yiyen ve moral olarak zor bir maç geçiren futbolcularımızı izlediler. Oysa ki turnuva başında umutlanmıştık. Hiç kimse kaleci veya kişisel olarak benzeri futbolcularımızı suçlamasın! Yanıtını daha iyi Şenol Hoca bilse de genel olarak başladığımız gibi bitirdiğimiz, kötü bir heyecan yokluğu sahada net yaşandı ve rakiplerimiz bizi yendi!

Milli Takım oyuncusu olmak, devamlılık sağlamak inat, hırs ve mücadele gerektirir. Kariyer ve taktik ile oynama zorluğu yaşar bizim futbolcumuz. Çoğu kez taktiksel düşünce zorlamasıyla sahada görev alan futbolculara maçı kazanmaları adına bazı uyarılar yeterli olmaz ve basit ama sağlıklı futbola dönülür. Ama bu kadro bunun yanına şunu ekledi! Beklediğimiz heyecanı onlarda pek göremedik. Pandemi, seyirci veya liglerin şartları hepsi bahane edilecektir ama tek gerçek, bu turnuvada sadece dün gece averaj hesabı yapacak kadar hayal kuranların İrfan Can’ın attığı tek gole hapsedilmeleridir! Savunmadaki hatalar, orta alanda mücadele yetersizliği bazı futbolcularımızın “sezonu kapatmış görüntüleri” canımızı sıktı!

İkinci yarıda tepki adına hiç olmazsa rakibi zorlayacaklarını sandığımız maçta daha da umutsuz duruma düştük oyun olarak! Adeta kendilerini yormadan oynayan ve Xhaka yönetimindeki İsviçre yenilgisi uzun süre konuşulmalıdır!

Şampiyonada isim vermek istemem ama gelen takımların içinde sadece bu futbolla bazı takımlar gibi hatırlanmamız kötü olmuştur. Tek gol, sıfır puan ile grup sonuncusu olmak ve bunun giderilmesi için harekete geçmek gereklidir. Başlangıçta bizlere umut veren, milyon Avro’ları isteyen futbolcularımız borsada da değer kaybetmişlerdir!