İspanya, Şampiyona’nın favorisiydi. Ne var ki golcü sıkıntısı düşündürüyordu. Dünyada kendi ekolünü, yüksek pas trafiği, topsuz baskı olarak son yıllarda kabul ettiren İspanya, beğenilmese de Avrupa’nın en büyüğü olduğunu ve ne yapmak istediğini bildiğinden bir kez daha şampiyon olarak ispat etti.

Almanya’yı yenerken haklı bir futbol kalitesiyle savunma ve atakta en çok pozisyona giren, şut atan, tribünlere heyecan veren Pirlo yönetimindeki ‘Gök Maviler’ finale haklı geldiler. Hatta oyunda favori olan taraftı. Del Bosque bu kez, kanatlardan içeriye doğru yine kanatları kullanarak santrofsuz takımına yeni üretkenlik getirince Xavi, Xabi, Iniesta ve muhteşem Fabregas sahada devleştiler. Prandelli’nin şanssızlığı birgün daha az dinlenen ve turnuvada çok yorulan futbolclarının bu karşılaşmada çok az forma giyerek sakatlanmaları sonucu son 30 dakikayı 10 kişi oynamak zorunda kalmalarıydı. Müthiş bir hırs ile oyuna başlamanın da getirdiği gerginlik ulusal marşlar söylenirken kendini çok belli etti. İspanya çok sakin, İtalya ise patlamaya hazır el bombası gibiydi. Futbolda aşırı motivasyonun da zararlı olduğu bu finalde kendini kanıtladı. İspanya ikinci yarıda istediği gibi oynadı. İlk yarıda erken gelen gol ve Pirlo’nun sahada adeta tevkif edilmesi İtalya’nın pasifize ve sıradan oynamasına neden oldu. Balotelli böyle bir oyunda kurtarıcı olamazdı. Kanımca erken oyuncu değiştiren Prandelli de en az futbolcuları kadar kontrolsüzdü. İşte bu şartlarda Torres ve Mata dahi gol atarak ‘tarihi’ farkı yakalayan takımlarının şampiyonluğuna imza atarken bir Avrupa Şampiyonası da rekor kıran İspanya’nın kazandığı kupa ile sona erdi.

İspanya dün gece şampiyonluğu hak etti. İtalya buraya kadar harika oyunlarla geldi ancak bu finalin galibi olamazdı. Sonuçta EURO 2012 birçok otoritenin favori gördüğü Almanya dışında sürpriz olmadan sona erdi. Bizim için şampiyonluktan öte en büyük gururumuz da Cüneyt Çakır oldu.