Akdeniz ülkeleri arasında, bir yönüyle küçük olimpiyat oyunları organizasyonu bu perşembe günü Mersin ilimizde başlıyor. İzmir’de 1971 yılından sonra aradan 42 yıl geçmiş, masa başında bize verilmeyen bu organizasyon bizlere önerildi. Oyunların başlamasına 16 ay gibi kısa süre olmasına karşın, teklifi kabul ettik ve bu kısa süre içinde, yeni bir stad, salonlar ve yönetici ve sporcular için oyunlar köyü ve diğer tesisler hazır hale getirildi. Bu tesisler için elbette çekinilmeden masraf yapıldı. Ama işe başlarken belirlenen ödeneğin birkaç kere katlandığı söyleniyor.

İzmir Akdeniz Oyunları’nı başarı ile gerçekleştiren organizasyon komitesinin hasbelkader bir üyesi olarak anımsıyorum. İzmir Akdeniz Oyunları’nı kıt kanaat, adeta parasız pulsuz gerçekleştirildi. Bunun dışında, o günlerin değil bugünlerde de adeta mumla aranan büyük spor adamları Ulvi Yenal, Turgut Atakol, İsmail Hakkı Güngör gibi büyüklerimiz vardı. İzmir Akdeniz Oyunları’nın sahibi o zamanın belediye başkanı rahmetli Osman Kibar’dır. Dolayısıyla bu gibi organizasyonlar belde başkanlarıyla anılırlar. Oysa Başbakan Erdoğan’ın yaptığı açılış töreninde Mersin Belediye Başkanı’nın adı bile söylenmedi. Yani tesis yapmakla iş bitmez. Tesisleri çalıştıran yetenekli, işi gerçekten bilen müdür, idari ve teknik bölüm görevlileri, planlamacılar ve de oyunları düzenli bir şekilde yürüten hakemler etkinliğin yüz aklarıdır. Örneğin, oyunlarda sporcu ve hakemleri zamanında yerlerine ulaştıramazsanız, medyayı umursamazsanız sonuç sıfırlanır.
1971 yılında İzmir Akdeniz Oyunları’nda ulaştırma konusu, TOFAŞ ve Renault’dan verilen sıfır kilometre 50’şer araba ve askeriyeden sağlanan şoför ehliyetli sivil giyimli 80 civarında elemanla sağlanmıştı. Konularını bilen kişiler işbaşındaydı. Mersin’de yapılacak 17. Akdeniz Oyunları bizim için 2020 yılında talip olduğumuz olimpiyat oyunları için ölçü olacaktır. Her şeyi ben bilirim, ben yaparım diyen yöneticiler, görüşlerinde ısrar ederlerse sonuç hüsran olacaktır. Başarılar diliyoruz.