\n\n\n

5. saniyede ayağındaki topu rakibe veriyor, 15. saniyede meşin yuvarlağı kornere atıyor, 10. dakikada 1-0, 15. dakikada da 2-0 yenik duruma düşüyorsun; sonra uzatmalarda kale direğine takılıp galibiyeti kaçırıyorsun...

Hem de Kadıköy’de...

13 yıldır kafanı kaldıramadığın ‘Saracoğlu cehennemi’nde...

Evet, Galatasaray ‘galibiyet’ gibi bir beraberliğe imza atmamış, son yılların en büyük geri dönüşünü sergilemiştir İstanbul’un Anadolu yakasında.

Az, buz iş değildir dünkü 2-2. Çünkü ‘atılan taş çıkarılmaz’ denen kuyudan ‘şampiyonluk’ puanını çıkarmıştır Sarı-Kırmızılılar.

Eğer eski sistemi yaşıyor olsak şu an Galatasaray şampiyondu; ama görülen o ki ‘play-off’ta da durum değişmeyecek. Çünkü bu takım ‘gerçekten takım’ olmuş... Maçın ayrıntılarına inersek; gerçekten çok kötü başladı G.Saray oyuna. Emre’nin 5. saniyede titreyerek rakibine bıraktığı top, Sarı-Kırmızılıların ‘sancılı bir ilk periyot’ yaşayacağını sergiliyordu. Nitekim Eboue gibi usta bir ayağın nasılsa auta gidiyor diye bıraktığı topun Sow’la buluşup gol olması, G.Saray için önceki yıllardaki ‘felaket senaryosu’nun başlangıcı gibiydi. Ve Alex’in örümcek ağlarını alan vuruşu da gelince tribünde - ben dahil pek çok kişi - Terim’in öğrencileri için ‘adresim aynı, kaderim aynı’ şarkısını mırıldanmaya başladı. Hele F.Bahçe 3., 4. gollere yaklaşmaz mı?

Ama 36. dakikadan sonra işin rengi değişecekti. Engin’in ‘onurlu’ direnişi, Hakan Balta’nın geri dönüşü ve Selçuk’un usta işi pasları oyunu dengeledi. Elmander’in ‘soğukkanlılık’ örneği golü de G.Saray’ın maçı bırakmayacağının sinyalleriydi. F.Bahçe’nin Stoch-Selçuk değişikliği de Sarı-Kırmızılıların önünü açınca 55 bin F.Bahçeli ‘eyvah’ demeye başladı. Bir de Alex çıkmaz mı? İşte o anda G.Saray aslında golü atmıştı ama son vuruşu yapmak 83. dakikada Hakan Balta’ya kalıyordu. Galiba Hakan’ın Kadıköy’deki 2. golü... 2-2 ve son dakikada Baros’un kaleci Volkan’ı aşıp direkte patlayan, Aydın’ın tamamlayamadığı vuruş... Belki o golü atsa G.Saray lig bitecekti; gerçi şimdi de atı alan Üsküdar’ı geçmiş durumda ama futbol bu!.. Özetlersek Terim’in G.Saray’ı, Terim’in 2008 Avrupa Şampiyonası’ndaki Ulusal Futbol Takımı’nı hatırlattı. Geriye düşse bile oyunu bırakmayan, son saniyeye dek de zaferi kovalayan bir ruh...