“İlk günler zorba dört bir yana selamlar ve gülümsemeler dağıtır. Zorba, tam tersi gibi gösterir kendini. Yakınlarına ve halka bol bol umutlar verir...
(......)
Ona boyun eğmeyecek dik kafalı insanlar görürse haklarından gelmek için savaşa başvurur. (.....) Bütün bunlardan ötürü bir zorba her zaman savaş kundakçısı olmak yolundadır.
Ama böyle davranmakla yurttaşların gözünden düşmeye başlar.
Zorbanın yükselmesine yardım etmiş hatırı sayılır kimseler arasından sözlerini esirgemeyenler çıkar, en yiğitleri kendi aralarında hatta zorbanın yüzüne karşı durumun kötülüğünü söyler. Başta kalmak isterse zorbanın bütün bu adamları temizlemesi gerekir. Dostları arasında olsun, düşmanları arasında olsun bir tek değerli insan bırakmaz.
Sonunda devleti hepsinden temizler.
Hekimlerin başvurduğu temizlemenin tam tersi: Onlar bedende kötü ne varsa atar, yalnız iyiyi bırakırlar. Zorba ise iyileri atıp kötüleri bırakır. Devleti elinde tutabilmek için başka çaresi yoktur.
Yapabileceği iki şey birbirinden beterdir. Ya yaşamaktan vazgeçecek ya da kendini sevmeyen aşağılık insanlar arasında yaşayacaktır.
Halkını ne kadar kızdırırsa bekçilerini de o ölçüde çoğaltmak ve onlara güvenmek zorunda kalacaktır.
Bu güvenilir bekçiler kim olacak? Nereden getirecek onları? Getirmesine gerek yok, parayı verdi mi sürüyle gelirler hem de koşa koşa.
Satacak şey kalmayınca ne yapar?
Sofralarını, dostlarını, gözdelerini beslemek için babasına (halk) başvuracaktır.
Halk kızar da ‘Bana bakmak sana düşer, ben seni zenginleri ve kibar denen kişileri başımdan atman için getirdim başa, şimdi topla adamlarını çekil devletten’ derse...
İşte halk o zaman okşaya okşaya büyüttüğü bu evladın ne büyük bir baş belası olduğunu anlar. Zorba elinden sopası alınıncaya kadar kan kusturacaktır anasına babasına…..
Biraz zorbanın kendisini tanıyalım:
Ömürleri boyunca kimsenin dostu olmaz zorba.
Gerçek özgürlük, gerçek sevgi, zorba ruhlu bir adamın hiçbir zaman tadamayacağı mutluluklardır.
Zorba, zorbalık düzenini yürüttükçe bu hali günden güne artar.
En kötü, en haksız adamdır....
Ve zorba, devletteki en cahil ve en mutsuz kişidir...”
Platon...
(Devlet kitabı...)
2500 yıl önce...