Ortalık toz duman! Ne olmuş? Diyarbakır’a yeni atanan Emniyet Müdürü Recep Güven, “ezber bozan” iki çift laf etmiş. Geçmişte verdiği bir konferansta “Ölen teröriste ağlayamıyorsanız insan değilsiniz” dediğini, kendisini dinleyenlerin bu sözler karşısında şaşkınlığa düştüğünü anlattıktan sonra, “Benim yitik evladım dağa çıkmış; keşke ulaşabilseydim, onun terörize olmasına mani olabilseydim diye ağlarım. Ağlarım, her teröriste de içim ezilir” diye eklemiş.

Vay sen misin bunları diyen? Üç gündür hop oturup hop kalkılıyor, Recep Güven’e söylenmedik söz bırakılmıyor. Başbakan, “Evlatlarımızı katleden ve bu yolda mücadele ederken ölen terörist için ağlamadık, ağlamayız” diyor. Emniyet Müdürü’nün bu sözleri birilerini memnun etmek için ettiğini düşündüğünden, “Birilerini memnun etmek için bazı sözleri edemeyiz” diyerek sürdürüyor konuşmasını. Sonra da, “Siyaseti bırakın siyasetçiler yapsın” diyerek noktalıyor.

MHP lideri Devlet Bahçeli eline geçirse parçalayacak Recep Güven’i. Öfkesi çok büyük. “Bu şuursuz polis müdürü, kendisini ne zannetmektedir? Elinde PKK patentli insanlığı ölçüm cihazı mı vardır? Kimin insan olup olmadığını hangi vasıf ve yetkiyle dile getirmektedir?” diye soruyor. Emniyet Müdürü’nün “derhal” görevden alınmasını istiyor.

Şehit ve Gazi Aileleri Derneği Başkanı Yılmaz Gözcü, “Müdürün yaptığı konuşma şehit ve gazi ailelerini içten vurmuş, yaramızı kanatmıştır. Emniyet Müdürü’nün sözlerine karşılık olarak sadece şunu söylemek istiyorum; biz insan değilsek, neyiz? Müdür bu konuşması ile Türkiye’yi kaosa mı çekmek istiyor? Birileri tarafından kandırılarak dağa çıkarılan teröristler açlık için mi, işsizlik için mi çıkıyor?” Ardından da görevden alınması için Cumhuriyet Savcılığı’na başvurduklarını söylüyor.

***

Yıllardır nefret söylemlerine öyle alışmışız ki aykırı bir ses duyduğumuzda, “ne demek isteniyor” diye durup düşünmeden celalleniyoruz.

Evet, ne demek istiyor Recep Güven? Ölen teröriste “terörist” olduğu için mi ağlarım diyor? Hayır. Sözlerinde teröristlere bir övgü mü var? Hayır. O, dağa çıkan genci “yitik” bir insan, hayattan kopmuş/koparılmış bir insan olarak değerlendiriyor. O gence, dağa çıkmadan önce ulaşamamış olmanın acısını, pişmanlığını duyumsuyor. O gencin terörize olmasına engel olamadığı için ağladığını söylüyor.

Diyarbakır Emniyet Müdürü Recep Güven’in sesi, “barışın sesi”.

Barıştan yana ses yükseltebilmek için “düşman” bellenen teröristin “düşmanlaşma süreci” üzerine de kafa yormak gerekiyor. Kimse dünyaya “terörist” olarak gelmiyor. Terörist “olunuyor”. Bu olunma sürecini iyi irdelemek gerekiyor. Bu süreç iyi irdelenmeden doğru çözümlere varmak, dolayısıyla bu süreci kırmak, bu sürece engel olmak olası değil. Recep Güven de bunu dile getiriyor.

Yılların polisi, o bölgede uzun süre görev yapmış, bölge insanını tanıyor. Bölgenin sorunlarını biliyor. Politikacıların nutuklarıyla, öfkelenmelerle, celallenmelerle terör sorununun da, bu sorunun kaynağı olan Kürt sorununun da çözülemeyeceğini görmüş, farklı bir dil kullanıyor. Buna “empati/duygudaşlık dili” de diyebiliriz.

***

Bağırmak, çağırmak işin en kolay yolu; üstelik bizim gibi geri kalmış toplumlarda iyi de prim yapıyor.

Ne var ki bağırıp çağırmak bilinçsiz kalabalıkları gaza getirmekten öte bir işe yaramıyor.

Terörün de, savaşın da, erken ölümlerin de öznesi “insan”. ‘İnsan’dan yola çıkılmayınca öznesinin insan olduğu hiçbir sorun çözülemiyor.

Durumumuz ortada! Eğer durumumuzdan hoşnut isek elbirliğiyle linç edelim Recep Güven’i ve onun gibileri.

Hoşnut değilsek eğer, o zaman bir kez daha gözden geçirelim durduğumuz yeri!

\n\n