Bazı maçlar vardır, ilk dakikadan sonunu belli eder. Nitekim aslında bir taraf (ki bu senaryoda Fenerbahçe), diğerini (ki bu da Alanyaspor) yeterince yenince bitebilecek bir maç bu aslında. Öte yandan Fenerbahçe ‘anormal’ olanı yapıyor. Zira kalede Volkan, ortada Topal ve ileride Emenike hariç kalan futbolcuların hiçbiri yeterince ‘ait’ değil maça, sahaya, takıma, birbirlerine ama en önemlisi de formaya!
Bol pas hatası yapan, sadece kontratak kovalayan ve ‘cüretkarlığı’ dışında pek de alametifarikası olmayan Alanyaspor karşısında özellikle ileride son derece yıpratıcı olabilecekken ‘adet yerini bulsun’ tarzında girişimlerde bulunuyorlar. Kabul, Alanyaspor’un dirençli ve hızlı defans hattı, özellikle Alper ve Volkan’ın hızını kesiyor ama geriden de onları kuvvetlendirecek destek gelmiyor. Bir kabuk var Fenerbahçe’de ama takım ruhu onun içini doldurmuyor!

Gol rehavet yarattı
Özetle ilk 35 dakika, her ne kadar tamamen Alanyaspor’un sahasında geçse ve tehlikeli pozisyonlar içerse de; ‘Çok-Sıfır’ olması gereken skora yansımıyor. 36’da Topal insiyatifi ele alıyor, ‘SELF MADE’ bir pozisyon ve mükemmel bir vuruşla golü imzalıyor. Ancak gol, Fenerbahçe’yi kamçılamak yerine rehavet yaratıyor. Bu da Alanyaspor’un fırsatçılığını devreye sokmasına yol açıyor. Nitekim 59’da hızlı çıkan N’Skala’nın asistiyle Candeias golü imzalıyor.
Alanaspor’un daha güvenli ve oturmuş bir oyun sergilediği ikinci yarıda rakibin golünden sonra Fenerbahçe’nin atak zenginliği iyice zayıflıyor. Girişimler, klasik olarak son dakikalarda yoğunluğunu artırsa da, bilinçsizce atılan paslar, bol kepçe harcanan pozisyonlar daha ön planda. Çok yabancı futbolcusu var Fenerbahçe’nin. As isimler. Ama hiçbiri, hatta teknik direktör dahi anlayamamışsa formanın önemini, o zaman hiçbiri ‘Bir Alex değil!’