Biraz amaçsız, bolca da ümitsiz kalmışken bir anda kendisini şampiyonluk potasında bulan Beşiktaş’ın iddiasını sürdürebilmesi için önemli bir dönemeç bu derbi. Öte yandan karşısında ‘küllerinden doğmayı’ seven hatta sırf bunu yaşayabilmek için genelde kendini yakan bir takım var. İki ‘İstanbullunun’ bu müşterek iddiası, sahaya bir ‘çarpışma’ olarak yansıyor. Galatasaray’ın ilk düdükle beraber oyunu rakibinin sahasına itme çabasına karşı Beşiktaş, önce iyi kurgulanmış bir alan savunmasıyla karşılık veriyor. Kendi oyununa güveni arttıkça da G.Saray kalesine doğru ‘uzun ince’ bir yol çizmeye çalışıyor. Şanssızlığı, bu yolu çizmesi gereken hatların ileride yalnız kalan Burak’a ulaşamaması. İki tarafın da umutsuzca peşine düştüğü 3 puan, maçı yoğunluğu orta sahada geçen ve gerilimle çerçevelenen bir çarpışmaya dönüştürüyor. Bu itiş-kakış, 44. dakikaya kadar sürüyor. Beşiktaş’ın ‘taç bizim’ diye düşündüğü ama hakemin topun Caner’den çıktığına hükmettiği bu dakikada devam eden oyun, Onyekuru’nun golüyle sonlanıyor. Her ne kadar futbolseverler bu golü akıl dolu asisti yapan Fernando’ya yazacak olsa da... İkinci yarıda yine Beşiktaş’ın itiraz edip durakladığı bir pozisyonda hakemin ‘devam’ kararını dikkate alan muhtemelen tek futbolcu olan Fernando, 54. dakikada 2. golü imzalıyor. Şenol Hoca’nın hamleleri Beşiktaş’a atak zenginliği getirirken savunmasını zayıflatsa da Beşiktaş, son düdüğe kadar mücadeleden vazgeçmiyor. Bütün maç boyunca süren puan çarpışmasının galibi, liderlik koltuğunu fazlaca özleyen ve sonunda kavuşan G.Saray oluyor.