Üç gün önce, Marsilya’da, oyunu kontrol eden, gücünü ekonomik kullanan, ‘ideal kadrom böyle bir şey’ sinyali veren bir Galatasaray bırakmıştık. Ligde 20. sırada olan, sezon başından bu yana bir puan alan ve hoca değişikliğiyle toparlanmaya çalışan Rize-spor karşısında işte o Galatasaray yok! Fatih Terim, hepsini kazanmakta kararlı olduğu oyunculara forma vermiş. Onlardan ‘Kayıp-aranıyor’ kategorisinde olan Mustafa Muhammed, bu şansı iyi değerlendiriyor. 5. dakikada ne kadar usta bir ayak olduğunu kanıtlayarak golü buluyor. Ancak... Ancak 18 ve 25’te Pohjanpalo çıkıyor sahneye. Her ikisi de akıl almaz defans hatalarına sahne olan iki gol atıyor peş peşe. İlk gol öncesinde faul beklentisi var ve haklı da olabilir belki ama ikincisinde altı oyuncu, kapalı gişe konsere VIP koltuk bulmuş seyirci misali seyrediyorlar golü. Goller Rizespor’a ilk üç puanın pembe hayaliyle motivasyon olarak yansıyor. 

Galatasaray ise ‘Ne işimiz var burada?’ türünden bir varoluş problemi yaşıyor. Sonunda da var olamıyor! İkinci yarıda yapılan değişikliklerle Galatasaray’ın oyunu biraz hareketleniyor. Nitekim Mustafa Muhammed’in ikinci golünün asistini oyuna sonradan giren Ömer yapıyor. Skorun eşitlendiği bu 75. dakikadan sonra beklenen Galatasaray’ın baskıyı artırması. Onun yerine Rize üstleniyor bu rolü! 86’da Berkan kırmızı kart görürken Rizespor penaltı kazanıyor. Ancak Boldrin dışarı atıyor. 8 dakika uzayan maçta 10 kişilik Galatasaray, Diagne’nin üstün çabası ve Morutan ile mucize kabilinden bir gol buluyor. Alınan üç puan, Terim’in durmaksızın dile getirdiği ‘sabır’ süresine ‘kredi’ yüklüyor.