Her puan kaybedilen maçtan sonra olduğu gibi, ‘Yıkılmadım, ayaktayım’ mesajıyla başlıyor maça Galatasaray... Oyunu hemen Akhisarspor’un yarı sahasına yığıyor. ‘Bugün benim dediğim olacak!’ mesajı vermeye çalışıyor. Bunu kanıtlamak için girişimde de bulunuyor. Ancak bunların hiçbirisi niyetinin ne derece ciddi olduğunu kanıtlayamıyor… Zira onlar rakip kale önünde tehlike yaratmaya çalışırken Akhisar, sabırla ve paniklemeden atakları engelliyor. Sahasındaki baskıdan kurtulup da Lopes’le kendi sağ kanatlarından ilk ileri çıktıkları anda da bir kader anı yakalıyor. Zira asist olarak ceza sahasına yollanan top Maicon’un önüne düşünce o talihsiz bir vuruşla 16. dakikada topu kendi ağlarına yolluyor. Golden sonra G.Saray, yeniden kurmaya çalışıyor baskısını. Yasin’le girilen bir pozisyon sonrası Lopes, kırmızı kart görünce de artık dizginleri iyice ele geçirecekleri bir an yakalıyorlar. Ama öyle olmuyor! Onun yerine 45’te Olcan, ileri çıkan Muslera’yı gafil avlayıp mükemmel bir vuruşla takımının ikinci golünü imzalarken G.Saray’ın da kafasından aşağı buz gibi bir kova su boşaltıyor adeta! İşte bu soğuk duş, 2. yarıda (sonunda!) G.Saray’ın ateşleyici gücü oluyor. Tabii bunun ancak rakip 10 kişi kalıp da dengesi bozulduktan sonra geldiği unutulmamalı! Goller 49’da Fernando, 50’de Gomis’le geliyor. İkisinin de asisti Ndiaye’den... G.Saray’ın tek kale oyuna dönüşen yoğun baskısı sahaya ‘gerilim’ olarak yansıyor. Önce teknik direktör Okan Buruk, biraz sonra da Gomis, 67’de kırmızı kartla kenara gidiyor. Oyun da skor da eşitken 71’de Belhanda, 3. golü imzalıyor. G.Saray’ın müthiş geri dönüşüne rağmen Akhisar demotive olmuyor. 80’den itibaren G.Saray savunmasını terletmeye başlıyorlar. Ancak G.Saray, 90+4’te Feghouli’nin attığı son golüyle uzun zaman sonra etki-tepki sistemini sonuna kadar işletmekte kararlı olduğunu kanıtlıyor. Sadece 45 dakikalığına olsa da!