Geride kalan 19 hafta boyunca, gençleşen, yenilenen, değişen bir takımın “oturması” için sabretti Galatasaray camiası. 20. haftada, konuk Giresunspor karşısında, kendi evinde stadı neredeyse tamamen dolduran seyircinin beklentisi ve verdiği müthiş destek artık yükselişe geçmeye hazır bir takım görmek. Sakatlık, virüs ve kart cezalıları nedeniyle takımda önemli eksikler olsa da... Ancak sahadaki takım bu beklentiyi karşılayacak düzeyde bir oyun sergilemeye yanaşmıyor maç boyunca. İlk yarıda ne gol pozisyonu ne baskı hatta ne de karambolden doğan bir stres yaratabiliyor Sarı-Kırmızılı takım. Öte yandan, kontratak taktiği ile ve kapanarak oynayan Giresunspor ilk hızlı çıkışında, 11. dakikada soldan taşınan topu akıllıca bir vuruşla ağlara yollayan Süleymanov ile golü buluyor. 

Gol yemenin “güzel” dakikası olmaz ama bir takımın geride uzatmalar hariç 79 dakikası daha olduğu düşünülürse çok da stresli bir durum yoktur diyebilirsiniz. Hele bir de kendi seyircisi önünde oynuyorsa. Ancak öyle olmuyor. Galatasaray önce yediği gole reaksiyon vermeyi reddediyor. Yarattığı nadir pozisyonlarda ise kaleyle burun burunayken topu ağlara yollayamıyor. Bu başka bir sezonda, başka bir maçta şanssızlık, “Top Galatasaray’ı sevmedi” diye yorumlanabilir belki. Ancak Galatasaray’da bir süredir kronikleşen bu durum, şansı değil beceri karnesindeki zayıflığı gösteriyor sadece. Vizyon, ülke futboluna Galatasaray’ın kazandırdığı bir terimdi. Ancak henüz 20. haftada “kapat” düğmesine basmış bu takım, gözleri ileri dikmiş değil başları yere eğmiş bir görüntü veriyor.