İnsan çok yakınındakileri bile kimi zaman iyi tanıyamıyor:
Sanıyorum, tanıdığımızı sandıklarımızın gerçek kişilikleri, ancak kriz anlarında ortaya çıkıyor!
Ben de Akın Atalay ile yıllarca birlikte çalıştım.
Hayatın olağan akışı içinde ve Cumhuriyet yönetimi ile ilgili olarak, kimi zaman birbirimize destek olduk, yardım ettik, kimi zaman da ters düştük, uygar sınırlar içinde tartıştık.
Biraz olsun kendisini tanıdığımı sanırdım!
Ama sadece, tarih ve evrensel hukuk önündeki haklılık bilinci ve o güne kadarki tutum ve davranışları konusunda sahip olduğu kişisel sorumluluk duygusuyla...
Hapse girmek için ülkeye geldiğinde...
Karşımda, o güne kadar tanıdığımı sandığım Akın Atalay’dan çok farklı bir kişilik bulunduğunu fark ettim.

***

Şimdi o hapiste, ben dışardayım:
İkimiz de ülkemiz, Adalet, Demokrasi ve Hukuk Devleti konularında, umudumuzu koruyoruz, direniyoruz!
Benimki kolay, çok kolay...
Onunki zor, çok zor!
Akın Atalay’ın aşağıdaki yeni yıl mesajını, bu duygularla okudum.

***

2018 yılına ailemizden, dostlarımızdan ayrı, diğer insanlardan yalıtılmış beton bir hücrede gireceğiz.
2017 yılını da aynı hücrede karşılamıştık.
Buna maruz kalmamıza neden olan bir kusurumuz var:
Zorbalığın ve zulmün hüküm sürdüğü bir dönemde, halkın bilmesi, öğrenmesi istenmeyen gerçekleri korkmadan yayımlayan kadim ve cesur bir gazetenin yönetici ve mensubu olmak.
Biz bu kusurumuzla (!) övünüyoruz.
Başta ailelerimiz olmak üzere dostlarımız, arkadaşlarımız merak etmesinler.
Onların sayesinde kendimizi hiç yalnız, çaresiz, yılgın, bıkkın, umutsuz hissetmedik.
Hukuksuz, otoriter ve baskıcı bir dönemdeyiz; koyu karanlıktayız.
Bu zorlu dönemde bize düşen görev, Silivri Cezaevi’nde adalet ve demokrasi nöbeti oldu.
Onurla ve gururla nöbete devam ediyoruz.
Aynı şekilde bitireceğimizden kuşku duyulmasın.
Sevdiklerimizin, dostlarımızın yeni bir yıla girerken bizi de anımsamalarından mutlu oluruz.
Onların yeni yıla -bizim gibi- umutla, iyimserlikle ve neşeyle girmesini isteriz.
Biz, yaşadığımız bütün zorluklara, yoksunluklara karşın umudumuzu hiç yitirmedik, zavallı ve acınacak bir halde hiç olmadık, bugün de değiliz.
Tersine iyiyiz, moralliyiz ve zalimlere, kötülere inat neşeliyiz.
Hapsedilmiş olmak, bütün varlığımızın esaret altına alınmasına sebep olmadı, olamadı.
Hâlâ yaşamın içindeyiz. Nâzım’ın dizelerindeki gibi; “Ufak iş bizimkisi.
Asıl en kötüsü: bilerek, bilmeyerek hapishaneyi insanın kendi içinde taşıması...”
Yeni yılın adalet, barış, eşitlik ve özgürlük getirmesini diliyorum.
Herkese iyi yıllar...
Akın Atalay / 31 Aralık 2017 / Silivri Kapalı Ceza ve İnfaz Kurumu A6 Blok - 47. Hücre
---------
Not: Bir yurtdışı konferans dolayısıyla salı günkü yazımı yazamayacağım. İzin istiyorum.