Başlık, Jim Stanford’un Yordam Kitap tarafından yayımlanmış olan Herkes İçin İktisat, ya da Kapitalist Sömürüyü Anlama Kılavuzu adlı kitabına ait. Stanford, küresel kapitalizmin içerisinde bulunduğu yapısal krizin kökenlerini sermaye birikiminin finansallaşma sürecine taşırken kapitalizmin iç çelişkilerini ortaya döküyor ve kriz olgusunun aslında kapitalist pazar ekonomisinin kaçınılmaz bir parçası olduğunu vurguluyordu.

Bu tümceyi yeniden her okuyuşumda gülümsemekten kendimi alamıyordum.

“Kriz” olgusu geçen hafta içerisinde birdenbire gündemimize tüm çıplaklığıyla oturuverdi. Önce, IMF’nin 9-10 Temmuz tarihleri arasında Paris’te toplanmış bulunan G20 Bakanlar Zirvesi için hazırlamış olduğu kısa bir değerlendirme notunda Türkiye ekonomisinin son derece kırılgan bir görünümde olduğuna ve yakın gelecekte krize sürüklenebileceğine dair bir değerlendirmesini okuduk. Söz konusu notta IMF araştırmacıları Türkiye ekonomisinin 2011’de yüzde 7.8 büyüme gösterdikten sonra, 2012’de durgunluğa sürükleneceğini ve büyüme hızının yüzde 2.5’e gerileyeceğini tahmin etmekteydi. Dördüncü dönemler itibarıyla sürdürülen tahminler de Türkiye’nin büyüme hızının 2012’nin son çeyreğinde yüzde negatif 0.5 oranında olacağını belirtmekteydi.

Yani, Türkiye ekonomisinin saman alevini andırır büyüme dalgası sonrasında sert bir durgunluğa dönüşebileceği uyarısı dile getirilmekteydi. Oysa, aynı raporda IMF, G20 içerisindeki “kalkınmakta olan piyasa ekonomilerinde” ortalama büyüme hızını 2011 ve 2012 yıllarında yüzde 7.6 ve 7.2 olarak tahmin etmekteydi.

IMF raporu ayrıca Türkiye’nin en şiddetli sorunu haline dönüşen dış açık (cari işlemler açığı) düzeyinin de 2011-2014 arasında milli gelire oran olarak yüzde 10 platosuna oturacağı uyarısını yapıyordu.

Kaynak: IMF, 2011 G20 Paris Toplantısı: “Global Economic Prospects and Policy Challenges.”

IMF’nin projeksiyonlarına göre, kalkınmakta olan G20 ekonomilerinde cari açık ortalaması yüzde -0.3; cari fazla veren gelişmiş G20 ülkelerinde ise yüzde +0.3 olarak beklenmekteydi. Dolayısıyla, Türkiye’nin cari işlemler dengesizliği, G20 ekonomileri arasında en büyük sapma gösteren boyuttaydı. Bu istikrarsız yapının sergilediği kırılganlık başta IMF olmak üzere birçok yabancı derecelendirme kuruluşunu da tedirgin etmekteydi.

IMF’nin raporunu ekonomi idaresince yapılan “dövizle borçlanmayın”, “kara günlere hazırlıklı olun” türü açıklamaları izledi. Kriz beklentisi bir anda tüm piyasaları sardı.

Bu gelişmelere karşılık, piyasalarda birçok yorumcunun ortak görüşü IMF’nin projeksiyonlarının “eski”; “hatalı” ve hatta “maksatlı” olduğu yönünde oldu... Anlaşılan Lale Devri’ni andırır şu tatlı kazanç günlerinde “piyasalar” karamsar haberlerle rahatsız edilmekten hoşlanmıyordu.

\n\n